Meestal zitten de hoogtepunten van een komedie al in de trailer, het filmpje dat met zijn vlot gemonteerde stijl ons moet overhalen een kaartje te kopen. Nu moet je per definitie deze reclameclips wantrouwen, want een nouvelle vague film van Jean Luc Godard kan er immers nog uitkomen als een op hol geslagen blockbuster, maar als zelfs een trailer, die ons probeert te vertellen dat we te maken hebben met rake grappen, nog geen flauwe glimlach op het gezicht kan toveren, moeten we ons zorgen maken.
Wekelijks dienen zich steeds meer nieuwe bioscooppremières aan, waardoor sommige titels nog wel eens direct worden doorgeschoven naar de videotheek. Het is een raadsel waarom een film als The Man de theaters weet te halen. De aanwezigheid van Samuel L. Jackson is immers ook al lang geen garantie meer voor een hit. Het is treurig om te zien hoe de acteur die aanvankelijk bezig was met een indrukwekkend cv (Pulp Fiction, Jackie Brown, A Time to Kill) zich tegenwoordig leent voor elk aannemelijk bod om vervolgens de automatische piloot te activeren. We hadden hem ooit zo hoog zitten. Hier wordt zijn verbitterde, cynische personage gekoppeld aan het sympathieke karakter van Eugene Levy. Hem kennen we vooral als de bezorgde vader uit de American Pie-reeks, een rol die hij voor The Man geen millimeter heeft aangepast.
Levy speelt een verkoper van tandartsproducten, een warme family man die tegen het geweld van de grote stad niet is opgewassen. Als hij in New York acte de présence moet geven op een conferentie oefent hij maanden van tevoren iedere avond zijn speech. Als het moment dan bijna daar is raakt hij door pure pech verzeild in een gevaarlijke wapendeal door gewoon zijn krantje te lezen in een café. De grofgebekte Derrick (Jackson), een agent whos seen it all, herkent in een gebaar met de krant het teken dat hij heeft afgesproken met een belangrijke wapenhandelaar. De innemende verkoper ziet zich nu noodgedwongen met oom agent mee te gaan om de missie tot een goed einde te brengen. De humor moet hem zitten in de volstrekte tegenstelling tussen de twee tot elkaar veroordeelde karakters. Derrick die zijn carrière boven alles stelt en het geboefte met harde hand aanpakt krijgt ineens te maken met een man die hem adviseert wat diplomatieker te zijn of eens naar een balletuitvoering van zijn dochtertje te kijken.
Het werkt niet omdat de luie scriptschrijvers dit doodgebloede filmthema geen nieuw leven weten in te blazen en het tweetal maar geen aanstekelijk duo wil worden. Het is een poging tot makkelijk scoren waar geen greintje bezieling in is gaan zitten. Beter dan een Eugene Levy die van de zenuwen het zwembad onderplast wordt het niet.
