Alhoewel Aki Kaurismäki nog altijd wordt gezien als de enige representant van de Finse cinema is de Finse film springlevend. Mondjesmaat verkrijgt een aantal Finse films zelfs internationale distributie. In tegenstelling tot ons Nederlanders zijn de Finnen buitengewoon te porren voor hun nationale cinema en in eigen land behalen hun eigen films enorme bezoekersaantallen. Zo was Frozen Land bijvoorbeeld de op twee na best bezochte film in 2005. Ter vergelijking: in datzelfde jaar bungelde De Kameleon 2 als best bekeken Nederlandse film onderaan onze eigen toptien.
Natuurlijk wil de Finse filmindustrie ook over de landsgrenzen naam en faam verwerven, dus doen ze er alles aan om hun producties te slijten aan buitenlandse distributeurs. Frozen Land werd derhalve ingestuurd naar vele filmfestivals, van Hongkong tot New York, en is uiteindelijk uitgebracht in een tiental landen, waaronder nu ook Nederland. Regisseur Louhimies baseerde zijn film op het verhaal Forged Coupon van Tolstoj over de destructieve kracht van het kwaad. Bij Louhimies vormen een ontslag en een vals bankbiljet het uitgangspunt van een reeks met elkaar verbonden levens van doodnormale Finnen die zonder uitzondering ten prooi vallen aan rampen en tegenspoed.
Het kwaad verschijnt in Frozen Land in vele vormen. Opgedeeld in hoofdstukjes schetst de film hoe de levens van enkele Finse burgers met elkaar verstrengeld raken nadat in de eerste scène de bal aan het rollen wordt gebracht door het ontslag van een leraar. De werkloosheid drukt zwaar op zijn leven en op dat van zijn zoon. Hij kan de fles niet laten staan en zijn zoon verlaat na verloop van tijd wijselijk het huis. Intussen krijgt een asociale huis-aan-huisverkoper, die Michiel Romeijns vertolking van proleet Johnny in Jiskefet met gemak naar de kroon steekt, bij een winkel betaald met een vals briefje van 500. De gebeurtenissen van de leraar en de aso vormen vervolgens de katalysator van een bak ellende die maar liefst 130 minuten over de toeschouwer wordt heen gekieperd.
De stijl van Frozen Land leent zich perfect voor de getoonde misère: dicht op de huid, realistisch en onomwonden. Nadeel van Louhimies harde aanpak is de overdaad. Als je na anderhalf uur deelgenoot te zijn geweest van alcoholisme, misbruik en moord even snel tussendoor het reisbureau wilt bellen om je op handen zijnde reis naar Finland te annuleren, staat er de laatste drie kwartier nog heel wat op je te wachten. Minder was meer geweest in dit geval, want de film is topzwaar geworden en bezwijkt daarmee onder zijn eigen gewicht. De acteurs en locaties zijn niettemin voortreffelijk. Het vervolg Frozen City gaat volgende week in première in Finland, dus er staat ons nog heel wat te wachten.
