Na de drie jaar geleden verschenen remake volgt nu een prequel van de horrorklassieker uit 1974. Even duister als de remake en met dezelfde acteurs in de rollen van de gedegenereerde familie Hewitt. De slachtoffers zijn twee jongens en twee meiden die nietsvermoedend in hun lugubere val lopen. Het vervolg zagen we al, dus de spanning komt niet voort uit de vraag of de vier domme gansjes er in slagen om de hoofdhuid van Leatherface af te stropen en aan te trekken.
De film opent precies met wat de poster belooft: de geboorte van het kwaad. Het is 1939 en in de plaatselijke vleesfabriek zien we hoe een van de werkneemsters op de grond dondert en een mismaakt kindje baart. Vervolgens verspringt het verhaal naar 1969 als twee broers op weg zijn naar hun legerbasis om van daaruit naar Vietnam af te reizen. Ze hebben hun vriendinnen meegenomen, maar ver komen ze niet in de verlaten woestijn, want al snel komen ze in contact met de lokale sheriff. Nou ja, sheriff: het is Hoyt Hewitt, de vuilbekkende oom van de kettingzagende psychopaat Leatherface. Voor ze er erg in hebben zijn drie van de vier gevangen in het onheilspellende huis van de familie.
Veel van de afschrikwekkendheid van het uit 1974 stammende origineel is gegrond op de wetenschap dat het verhaal over de kannibalistische familie is gebaseerd op het ware verhaal van de seriemoordenaar Ed Gein. De zwaar geflipte Gein liep eind jaren veertig, begin jaren vijftig rond in de gestroopte en gelooide huid van zijn moeder, waarover hij haar kleding droeg. Ook haalde Gein graven leeg om maskers en kledingstukken te maken van de menselijke resten die hij er aantrof. Regisseur Tobe Hooper ging weliswaar losjes om met deze feiten, maar toch zat er een kern van waarheid in die zijn The Texas Chainsaw Massacre een extra laagje grimmigheid meegaf.
Die waarheidsclaim ligt bij de recente remake en deze prequel totaal op zijn gat. De huiveringwekkendheid komt hier geheel en al voort uit de expliciete gore en daarin wordt de kijker gelukkig niet teleurgesteld. Lang wachten is het wel, maar de beloning is er naar. De kettingzaag ratelt tevreden en Andrew Bryniarski kruipt wederom vol overtuiging in de woordenloze rol van Leatherface. Van zijn logge, wat ongemakkelijke motoriek gaat een ontegenzeggelijke dreiging uit. De ware ster van The Texas Chainsaw Massacre: The Beginning is echter R. Lee Ermey als de sadistische, no-nonsense oom Hoyt. De acteur kan helemaal los gaan en doet het met zichtbaar plezier.
Net als de remake van videoclipmaker Marcus Nispel is The Texas Chainsaw Massacre: The Beginning lekker vies en duister. Leatherface ziet er weerzinwekkend uit met zijn creepy masker van mensenhuid en dendert met zijn ronkende zaag overtuigend achter zijn slachtoffers aan. Tenminste, op de momenten dat hij niet met ze bezig is op zijn hak- en snijtafel in de vochtige kelder van het huis. Zoals in het origineel is ook hier speciale aandacht voor een warm en knus familiesamenzijn aan tafel bij de Hewitts. Wat op het menu staat zal geen verbazing wekken, maar met verassingen is dit genre niet groot geworden. Wel met angst en weerzin, en dat levert deze prequel naar behoren.
