De 72-jarige Britse Judi Dench kreeg in 1965 een BAFTA (Britse Oscar) voor de beste nieuwkomer. Sindsdien is ze dertien keer voor een BAFTA genomineerd en won ze viermaal. Door de Academy werd ze pas later opgemerkt, maar de afgelopen negen jaar kreeg ze maar liefst zes Oscarnominaties, waarvan ze er één won. Ze is echter niet alleen iemand die in serieuze dramas speelt en daarmee veel lof van de critici ontvangt, maar ze is sinds 1995 ook bekend als M in de laatste James Bondfilms. Voor haar rol in Notes on a Scandal werd ze ook voor allerlei prijzen genomineerd, maar telkens verloor ze van landgenote Helen Mirren (The Queen).
De Australische Cate Blanchett mag misschien wat minder nominaties op haar palmares hebben staan, haar naam is al net zo gevestigd als die van Dench. Net als de Engelse verdient zij voornamelijk haar brood met serieuze en prestigieuze dramas, hoewel ze de meeste bekendheid verwierf met een bijrol in een succesvolle filmcyclus: ze speelde Galadriel in de Lord of the Rings-trilogie. Blanchett heeft wel enige (kleine) prijzen van critici gekregen voor haar bijrol in Notes on a Scandal, maar net als Dench moest ze in haar categorie bij de grote prijzen telkens iemand anders voor zich dulden.
Aanstaande zondag is de 79e Oscarceremonie en zullen beide actrices naar alle waarschijnlijkheid opnieuw naast het net vissen. Desalniettemin staan hun acteerprestaties, zoals bijna altijd, als een huis in deze film die een typisch voorbeeld is van het eerdergenoemde serieuzere drama. Blanchett is wederom sterk als Sheba Hart, een ietwat naïeve idealistische kunstenares met een liefhebbende man en twee kinderen. Dankzij haar man boeren ze goed en ze besluit kunstlerares te worden op een middelbare school. Ze raakt bevriend met de oude, eenzame geschiedenislerares Barbara Covett.
In een fantastisch duistere rol speelt Judi Dench voor de zoveelste keer de sterren van de hemel als Barbara Covett, een eenzame, cynische oude vrouw die als een roofdier op haar prooi duikt, met als doel een vreemde band tussen de twee te creëren. Haar psychotische ideeën over vriendschap en liefde zorgen ervoor dat ze zich langzaam maar zeker in het leven van Sheba wurmt. In eerste instantie is hun contact nog vrij onschuldig, maar als Barbara erachter komt dat Sheba een affaire heeft met een vijftienjarige leerling, grijpt ze haar kans: ze vertelt aan Sheba dat ze alles weet en belooft het geheim te houden. Zo krijgt ze steeds meer greep op de jongere vrouw en de band tussen het duo wordt steeds hechter.
Die ontwikkeling begint steeds meer tol te eisen wat ten koste gaat van Shebas voorheen zo hechte familierelaties. Dit tot (verholen) vermaak van Barbara, die alles met een heerlijk Brits gevoel voor zwarte humor in haar dagboeken noteert. Tot ongenoegen van de oudere vrouw lukt het Sheba ondertussen maar niet om haar affaire met de schooljongen te beëindigen. Een groot deel van alle onderlinge spanningen komt op een gegeven moment tot ontploffing, maar dan is het verhaal nog lang niet afgelopen.
De plot is niet op alle punten even sterk uitgewerkt, met name de affaire komt wat ongeloofwaardig uit de verf, maar blijft intrigeren tot het cynische, doch grappige einde. Het sterkste aspect van de film is toch het acteerwerk. Naast de twee dames is Bill Nighy ook uitstekend als de man van Blanchett, maar het is de fenomenale Lady Dench die de show steelt. Ze is volledig in haar element als de sluwe, slinkse Barbara die als een poppenspeelster het leven van haar vriendin probeert te controleren. Haar gemene humor komt geweldig tot uiting in haar voice-over en ze heeft aan een blik genoeg om meer te zeggen dan met duizend woorden zou kunnen.
Dench is eigenlijk al genoeg reden om de film te gaan zien, maar in Notes of a Scandal krijg je er ook nog eens gratis Cate Blanchett en Bill Nighy bij en de net iets te dramatische maar toch zeker sfeerverhogende muziek van Philip Glass. Zeer geschikt voor liefhebbers van subtiele, Britse zwarte humor en subliem acteerwerk.
