Wendy and Lucy is een Amerikaanse onafhankelijke film van het betere soort. Voor niet veel meer dan tweehonderdduizend dollar gemaakt, een minuscuul bedrag in de Amerikaanse filmindustrie, en veel boeiender dan de meeste films die meer dan tweehonderd miljoen kosten. Dit minimalistische drama is een portret van de marge van de samenleving, van de gemarginaliseerden zonder geld en werk, een groep die vandaag de dag steeds groter wordt in de Verenigde Staten. Hierdoor krijgt de film een misschien onbedoelde maar toch sterke politieke lading mee, zonder enige opsmuk of een wijzende of beschuldigende vinger.
Michelle Williams (Dawsons Creek, Brokeback Mountain, Synecdoche, New York) werd door regisseuse Kelly Reichardt eerst te mooi bevonden voor de hoofdrol. Nadat Williams echter enkele dagen in haar auto had geslapen en haar haar twee weken niet had gewassen was Reichardt toch overtuigd dat de actrice zich kon ontdoen van haar glamour en geschikt was om gestalte te geven aan de doodgewone Wendy. Zij is een jonge dame die van plan is om naar Alaska te reizen met haar hond Lucy, om daar een baantje te vinden.
Wendy slaapt in haar auto en wast zichzelf in openbare toiletten. Ze heeft nog wel een beetje geld, maar probeert toch haar ontbijt in een supermarkt te stelen. Een overijverige medewerker snapt haar, heeft geen sympathie voor haar situatie en laat haar arresteren terwijl Lucy nog voor de supermarkt zit vastgebonden. Als Wendy uren later weer op vrije voeten komt, is Lucy verdwenen. Tot overmaat van ramp geeft haar auto er de brui aan en komt Wendy vast te zitten in een gehucht in Oregon, op zoek naar haar hond.
Wendy is een van de vele Amerikanen die door pech en een paar verkeerde keuzes buiten de boot vallen in de moderne Amerikaanse maatschappij. Het ging al niet goed, maar vanaf het moment dat Wendys auto kapot gaat, is het pas echt mis. Ze kan de reparatie van de auto niet betalen, kan geen baan krijgen zonder adres en geen woning zonder inkomen. Steeds meer Amerikanen komen door de huidige crisis in een dergelijke situatie terecht. Het systeem dat hen eerst zo leek te ondersteunen, maakt het hen nu juist erg moeilijk door ze zonder werk op straat te gooien, terwijl de regering de speculatieve bankiers uit de brand helpen tenminste, zo komt het op hen over.
Wendy and Lucy zegt hier echter niets over, maar laat zonder melodrama of gegil de armoede en wanhoop zien van Wendy. De film werd dan ook in augustus 2007 opgenomen, en heeft pas achteraf de mogelijke politieke lading meegekregen. De beste scènes zitten in het laatste gedeelte van de film, waarin Wendy zich iets realiseert in verband met haar hond en het gedeelte waarin ze noodgedwongen in de open lucht probeert te slapen - een eenvoudige doch ijzingwekkende sequentie die vooral goed werkt door het uitstekende, genuanceerde acteren van Michelle Williams. In deze droevige film levert ze haar beste prestatie tot nu toe. Het minimalisme zal niet aan iedereen besteed zijn, maar zij die zich daar niet door laten afschrikken vinden een mooi, klein drama.
