Het opmerkelijkste aan de nieuwe film van regisseur Shane Meadows, die zich de laatste jaren met films als Dead Mans Shoes en This Is England als nieuwste chroniqueur van het Britse sociaal-realisme aandiende, is dat de financiering voor een groot deel afkomstig is van Eurostar, de treindienst die Londen sinds 1994 met Brussel en Parijs verbindt. De reden hiervoor blijft echter onduidelijk, want naast een obligaat tripje naar Parijs aan het eind van de film is Somers Town niets meer dan een portret van de Britse onderklasse, zoals er al zo veel zijn.
De film draait om twee jongens die naar Londen komen in de hoop op een beter leven. Tom is net zestien geworden en verlaat zijn geboorteplaats Nottingham om zijn geluk te beproeven in de grote stad. Al snel wordt hij echter beroofd van zijn (weinige) bezittingen en in elkaar geslagen door een groep hangjongeren. Bij toeval loopt hij dan de Poolse Marek, die met zijn vader naar Londen is gekomen, tegen het lijf. De twee vormen een onwaarschijnlijk koppel, maar groeien gaandeweg steeds meer naar elkaar toe. Beiden hebben niet veel te doen en slijten hun dagen met het fantaseren over hun droommeisje Maria, serveerster in een lokaal restaurant en, volgens de jongens, het mooiste meisje ter wereld.
Het grootste probleem van Somers Town ligt in het wel erg magere uitgangspunt. Het concept lijkt meer geschikt te zijn voor een korte film dan een volwaardige speelfilm en de uitvoering doet weinig om het tegendeel te bewijzen. Het is duidelijk dat het Meadows voor ogen stond een sociaal-realistisch, ietwat weemoedig stemmend portret van een onwaarschijnlijke vriendschap te schetsen en daarbij terloops de hedendaagse grote stadsproblematiek aan te stippen, maar dit komt nooit goed uit de verf. Het moet gezegd dat Meadows daarbij ook niet geholpen wordt door zijn acteurs. Vooral de jonge Thomas Turgoose (ook al hoofdrolspeler in This is England) liet een matige indruk op mij achter, ondanks de complimenten die hij van alle kanten krijgt toegezwaaid.
Het slechts tweeënzeventig minuten durende en grotendeels in zwart-wit gefilmde Somers Town kent maar een handvol momenten die het jeugdige idealisme dat Meadows wil oproepen, mooi en origineel in beeld brengt. Slechts in de scènes met de Franse schone Maria, op wie Tom en Marek voortdurend indruk proberen te maken, zien we een glimp van wat deze film had kunnen zijn, als er een beter scenario had gelegen dat het magere plot met wat meer diepgang en dramatisch conflict had kunnen versterken. Nu blijft Somers Town echter een uit de hand gelopen korte film die vergeet dat voor het vullen van een lange speelfilm iets meer nodig is dan een verhaal dat je in één zin kunt omschrijven.
