Hugh Grant heeft er geen zin meer in. Hij roept al een tijdje dat hij wil stoppen met acteren en dat is in zijn laatste film duidelijk te zien. Na Did You Hear About the Morgans mag hij met een gerust hart het filmtoneel verlaten, want op zijn routinematige spel zit niemand meer te wachten. In het verleden wist hij met films als Four Weddings and a Funeral en Two Weeks Notice nog menig vrouwenhart (en soms ook mannenhart) te verwarmen, maar nu is hij helaas weinig vernieuwend meer.
Grant lijkt in zijn laatste film op de automatische piloot te acteren. Zijn herhalingstoer als beroepskluns irriteert meer dan dat hij op de lachspieren werkt. Zijn grappen komen niet aan en hij laat met zijn passieloze spel blijken dat zijn succesjaren, pijnlijk genoeg, ver achter zich liggen. Zijn tegenspeelster Sarah Jessica Parker speelt ook niet echt de sterren van de hemel. Ook zij weet niet te overtuigen met haar uitgemolken Sex and The City-kunstje als neurotische New Yorkse die niet zonder haar stad kan.
In deze komedie spelen Grant en Parker een succesvol New Yorks echtpaar dat op het punt staat om te scheiden. Net wanneer ze proberen om hun liefde een tweede kans te geven, zijn ze getuige van een moord. Dit heeft tot gevolg dat ze als hoofdgetuigen moeten onderduiken in het landelijke Wyoming. Een wereld van verschil met het immer drukke New York. In Wyoming zijn ze op elkaar aangewezen en proberen ze hun relatie tussen de paarden en koeien nieuw leven in te blazen. Met alle slapstickachtige gevolgen van dien.
Voor een romantische komedie is Did You Hear About the Morgans noch romantisch, noch geestig. Het genre scoort vanouds niet echt hoog op het gebied van originaliteit, maar met de juiste combinatie acteurs en een aannemelijk plot weten de films vaak prima anderhalf uur te vermaken. Dat is bij deze film spijtig genoeg niet het geval. Door de slechte uitwerking van het verhaal en de minstens zo slechte grappen doet het geheel een beetje geforceerd aan. Daar komt nog bij dat Did You Hear About the Morgans een voor een romantische komedie toch niet onbelangrijke component mist: chemie tussen de hoofdrolspelers. Parker en Grant hebben op beeld weinig met elkaar. Geen seksuele spanning, geen vuurwerk. Dat is jammer, want het had het op papier zo grappig klinkende script misschien nog enigszins kunnen redden.
