In het psychologische drama van Sander Burger wordt een mooi filmisch commentaar op burgerlijkheid gegeven. Hunting en Zn. vertelt het verhaal van de ogenschijnlijk gelukkige Tako Hunting en zijn vrouw Sandra die voor de buitenwereld het perfecte paar vormen. Ze zien er beiden goed uit en hebben allebei een goede baan. Hij is werkzaam in een fietsenwinkel die hij na de dood van zijn vader heeft overgenomen en zij slijt haar dagen bij een plaatselijk reisbureau. Ze wonen in een in Ikea gehulde woning boven de zaak en hebben veel vrienden.
Hun geluk is echter louter gebaseerd op materiële oppervlakkigheden. Als Sandra zwanger raakt, ontwikkelt ze een eetstoornis die hen uit elkaar drijft. Met deze problemen op de achtergrond en de gebrekkige communicatie tussen beiden wordt al snel duidelijk dat het stel een verre van volmaakt huwelijk heeft. De rest van de familie is intens gelukkig met de zwangerschap, maar voor Tako en Sandra werkt dit heugelijke feit als een vergrootglas op hun problemen. Als Tako niet tot zijn vrouw kan doordringen, raakt hij wanhopig. Om zijn ongeboren kind in bescherming te nemen, onderneemt hij uiteindelijk iets drastisch. Met alle dramatische gevolgen van dien.
Het acteurskoppel Bakema en Kraakman heeft aan het scenario meegewerkt en speelt de sterren van de hemel. Beiden weten door hun subtiele spel te overtuigen en zetten de passieloze relatie van Tako en Sandra voortreffelijk neer. Vooral Bakema maakt indruk als de immer begripvolle echtgenoot die uiteindelijk tot wanhoop wordt gedreven. Hij maakt van Tako een realistisch personage dat tot alles in staat is als de nood hoog is.
Hoewel de eetstoornis van Sandra een belangrijke rol in de film speelt, is het onvermogen van het stel om met elkaar te communiceren toch duidelijk het grootste probleem. Het is opvallend hoe ze een hele tijd op een soort van beleefdheidsniveau met elkaar praten. Ze zijn, voornamelijk in het begin van de film, heel aardig voor elkaar. Maar ze durven nooit echt hun gevoelens met elkaar delen. Het is vooral hun non-verbale gedrag dat boekdelen spreekt. De acteurs zijn goed op elkaar ingespeeld en geven een geloofwaardige weergave van een relatie die door gebrek aan diepgang gedoemd is te mislukken.
Sander Burger is er goed in geslaagd om van Hunting en Zn. een intens drama te maken, waarin de burgerlijke illusie een beklemmend gevoel opwekt en het spel van Bakema en Kraakman de dagelijkse sleur in relaties pijnlijk herkenbaar maakt.
