Met de twee Twilight-delen werd hij een ster en die zal met het derde (deze zomer) en vierde deel (volgend jaar) alleen nog maar verder rijzen. Robert Pattinson doet met een hoofdrol in Remember Me voor het eerst een poging los te komen van zijn doorbraakpersonage Edward Cullen.
Voor de ogen van de elfjarige Ally wordt haar eigen moeder doodgeschoten. Tien jaar later volgen we Tyler Hawkins die de zelfmoord van zijn broer maar niet kan verwerken. Wanneer hij tijdens een avond stappen betrokken raakt bij een vechtpartij wordt hij opgepakt door een hardhandige politieagent. Om de agent terug te pakken legt Tyler het aan met zijn aantrekkelijke dochter Ally. Hun beider familieverlies schept een sterke band en de twee krijgen een relatie. Een mooie toekomst samen wordt alleen nog in de weg gestaan door de waarheid: Tyler weet dat hij Ally moet vertellen waarom hij in eerste instantie met haar uit wilde.
Pattinson wordt vakkundig bijgestaan door oudgedienden Chris Cooper en Pierce Brosnan, al zit laatstgenoemde soms dicht tegen het schmieren aan. De jonge Ruby Jerins zet een opvallend sterke rol neer als het elfjarige zusje van Tyler. Emilie de Ravin, vooral bekend van Lost, is Pattinsons tegenspeelster en doet niet voor hem onder. Hijzelf doet al rokende erg zijn best om zich te ontdoen van zijn Twilight-personage, en het moet gezegd: de poging is heel aardig, al zit een Oscar er voorlopig nog niet in.
Regisseur Allen Coulter werkte tot nu toe vooral mee aan bekende series als The Sopranos, Sex and the City en Rome. Met Remember Me maakt hij voor het eerst een romantisch (familie)drama in speelfilmformaat. Dat hij zijn genres kent, blijkt al uit de flashback-openingssequentie die de moord op Allys moeder bevat. Maar ook de problemen van Hawkins, de ruzies met zijn vader en zijn uiteindelijke relatie met Ally worden volgens een bekend stramien uitgewerkt en bevatten weinig verrassends.
Een kernscène die je als een hoogte- of juist als dieptepunt zult ervaren is de scène waarin de tortelduifjes elkaar in de keuken en badkamer natmaken. De scène is tekenend voor de film: ergens best leuk, maar tegelijk ook heel voorspelbaar en flauw. Hetzelfde geldt voor de almaar terugkerende pianomuziek die past bij een gemiddeld romantisch drama als Remember Me.
