Hangjongeren kun je ze niet eens noemen: ligjongeren zijn het, de Brusselse Hassan en zijn vrienden. De werkloze Marokkaanse twintigers noemen zich Les Barons en brengen hun tijd het liefst languit door, liggend op de BMW die ze met zn achten delen of op de buiten uitgestalde kisten van de groenteman. Hun filosofie: ieder mens krijgt bij zijn geboorte een beperkt aantal voetstappen toebedeeld; dus hoe minder je loopt, hoe langer je leeft. Maar ondanks zijn luie bestaan als Baron heeft Hassan niet bepaald rust. Zijn vader wil dat hij buschauffeur wordt en zelf koestert hij twee verboden dromen: een carrière als stand-up comedian én het hart veroveren van Malika, de zus van zijn beste vriend. Net als in Nederlands eerste multicultikomedie Shouf Shouf Habibi! uit 2004 draait het in deze Belgische variant opnieuw om een gevoelige jonge Marokkaan die worstelt met het serieus worden.
De 29-jarige Nabil Ben Yadir herschreef zijn autobiografische debuut Les Barons van sociaal drama naar komedie, en dat is de film aan te zien. Het onevenwichtige scenario bestaat voor een groot deel uit slapstick en absurde fantasiesequenties, om het volgende moment los te barsten in dramatische wendingen en emotionele confrontaties. Die overgang verloopt niet bepaald soepel, en hoewel er flink wat geslaagde komische scènes in Les Barons zitten, sleept het dramagedeelte zich zonder veel overtuiging voort; het liefdesplotje is al helemaal van karton. Daarnaast lijkt Ben Yadirs wens om te laten zien dat er ook goeds komt uit de Brusselse allochtonenwijk Molenbeek wat doorgeschoten: de buurt baadt in een warm reclamelicht en de groentezaak van Lucien een leuke nurkse bijrol van de altijd betrouwbare Jan Decleir lijkt wel in een Provençaals dorpje te staan.
Met Les Barons heeft Nabil Ben Yadir alle multicultikomedieclichés aangestipt: hosselende jongens, groepsdruk, familie-eer, meisjes die als maagd moeten trouwen, etcetera. Laten we hopen dat dit slechts een eenmalige initiatie is, waar elke generatie migrantenregisseurs doorheen moet, en dat Ben Yadir in zijn volgende films laat zien wat hij écht waard is. Want door dit slordige, maar energieke debuut schemert op zich genoeg potentie.
