Met La Tourneuse de Pages maakte regisseur Denis Dercourt een paar jaar terug een van de populairste Franse films van de laatste tijd. Het verhaal over twee klassiek geschoolde pianistes die tegenover elkaar komen te staan raakte blijkbaar een snaar bij het filmhuispubliek. Dercourt is nu terug met een nieuwe film, Demain dès lAube, die in eerste instantie misschien een stijlbreuk lijkt ten opzichte van zijn voorganger maar daar toch meer van weg heeft dan je in eerste instantie zou denken.
Het concept van Demain dès lAube (morgen bij het ochtendgloren) is in elk geval niet erg alledaags. De film draait om een begaafd klassiek pianist die zijn vrouw verlaat en zijn intrek neemt bij zijn jongere broer Paul die nog steeds in het ouderlijk huis woont. Hun moeder ligt in ernstige toestand in het ziekenhuis en daar heeft vooral Paul het moeilijk mee. Paul zoekt dan ook steeds meer afleiding in het naspelen van napoleontische veldslagen, een passie die hij deelt met een grote groep fanatiekelingen. Paul neemt zijn broer een keertje mee naar zon rollenspel en hoewel Matthieu daar in eerste instantie weinig van moet hebben, raakt hij er steeds meer door geïntrigeerd.
Dercourt maakt handig gebruik van zijn ongewone premisse en laat in enkele geestige scènes zien hoe serieus en gepassioneerd sommige mensen het naspelen van deze veldslagen kunnen beleven. Voor de meeste soldaten zijn de spelen een vlucht uit hun saaie dagelijkse bestaan, maar voor de financieel onafhankelijke Capitaine Déprées is het meer dan slechts een hobby; voor hem is het een manier van leven.
Demain dès lAube is het sterkst als de film zich in het eerste deel concentreert op de psychologische gemoedstoestand van de twee broers. Beiden gaan door een moeilijke periode in hun leven en grijpen de kans om zich onder te dompelen in een andere wereld met beide handen aan. Als de veldslagen in het laatste deel van de film echter een steeds belangrijker rol opeisen en de film meer elementen van een thriller gaat vertonen, wordt het helaas een stuk minder. Dan verandert Demain dès lAube van een typisch Frans psychologisch drama in een wat matte thriller die bovendien wel heel ongeloofwaardig overkomt. Jammer, want de trefzekere regie van Dercourt, die zijn personages fraai weet te ontleden, had een beter eindresultaat verdiend.
