Contracorriente
Recensie

Contracorriente (2009)

Een echte man kijkt geen soaps maar voetbal, zo leren we in dit subtiele Peruaanse liefdesdrama.

in Recensies
Leestijd: 1 min 39 sec
Regie: Javier Fuentes-Léon | Cast: Cristian Mercado (Miguel), Manolo Cardona (Santiago), Tatiana Astengo (Mariela), e.a. | Speelduur: 100 minuten | Jaar: 2009

De bewoners van het Peruaanse dorpje in Contracorriente begraven hun doden niet, ze kieperen ze op rituele wijze in zee. Deze halfinheemse, halfkatholieke ceremonie zorgt ervoor dat de geest van de dode in kwestie rust vindt en niet gaat dwalen. In dit traditionele vissersgehucht lijkt het nog lang geen 2010. Tot regisseur Javier Fuentes-Léon achteloos de romance tussen de getrouwde visser Miguel en de moderne, homoseksuele kunstenaar Santiago in beeld slingert.

“Mannetje”, prevelt Miguel verrukt tegen de zwangere buik van zijn vrouw Mariela. Het is het allereerste shot van Contracorriente, en dat is geen toeval. Fuentes-Léon bouwde zijn debuutfilm nadrukkelijk rond het thema mannelijkheid. “Ik ben niet zó”, roept Miguel in verschillende scènes wanhopig tegen zijn geliefde Santiago. “Ik ben een man, met een vrouw en een kind”.

Gaandeweg de film moeten zowel de visser als het hele dorp hun definitie van mannelijkheid bijstellen. Wat niet wil zeggen dat Contracorriente een stichtelijk emancipatiedrama is: het lukt Fuentes-Léon om een lichte, onnadrukkelijke toon te houden, die naadloos aansluit op de zonnige bries in het vissersdorp.

Het bovennatuurlijke gehalte van Contracorriente (‘onderstroom’) is iets waar je tegen moet kunnen, al zal de film ook voor nuchtere antizwevers wel te verhapstukken zijn. Uit alles blijkt dat de regisseur het paranormale verhaallijntje vooral bedoelt als metafoor voor Miguels dubbelleven.

Contracorriente vertelt veel in mooie, kleine momenten: een roddeltante die geraffineerd terloops de dorpsmores verkondigt; Mariela die, wanneer haar Miguel een weeïge tv-soap kijkt, ostentatief wegzapt naar een voetbalwedstrijd. Van de cast blinkt vooral hoofdpersoon Miguel (Cristian Mercado, eerder te zien in Che: Part Two) uit. Zijn minnaar Santiago steekt weliswaar wat bleekjes bij hem af, maar dit neemt niet weg dat Contracorriente een behoorlijk geslaagd, verzorgd en integer debuut is. Na het recente The Milk of Sorrow van Claudia Llosa levert Fuentes-Léon met zijn Contracorriente nieuw bewijs: de Peruaanse cinema is springlevend.