De vriendelijke reus Ulrik (lang haar, leren jack) loopt langzaam de deuren van de gevangenis tegemoet. Het is de dag van zijn vrijlating en Ulrik is zichtbaar onwennig. Hij kijkt naar rechts en links en volgt dan maar het advies op van een bewaker, die hem meedeelt dat de enige weg vooruit is en dat hij alles wat er achter hem gebeurd is maar zo snel mogelijk moet vergeten.
Ulrik is een best wel aardige man. Natuurlijk heeft hij in het verleden wat moorden gepleegd maar ach, daar heeft hij voor geboet en nu is het zijn bedoeling met een schone lei te beginnen. Hij wil zijn zoon leren kennen, die hij niet meer gezien heeft sinds deze nog een kleine jongen was. Om zijn leven op orde te krijgen, accepteert Ulrik een baantje als automonteur in een garage en neemt hij zijn intrek in een krakkemikkige kamer van waaruit hij weer aansluiting probeert te krijgen met de echte wereld.
Toch komt Ulriks verleden al snel om de hoek kijken. Zijn vroegere partners in crime, het welhaast komische duo Jensen en Rolf, hebben in de periode dat Ulrik in de bak zat zijn gezin financieel ondersteund en willen nu dat hij zich weer bij hen aansluit. Maar Ulrik heeft genoeg van het criminele circuit en wil de rest van zijn leven vooral in alle rust slijten, zonder problemen of al te veel stress.
Liefhebbers van de droge Scandinavische humor zullen niet worden teleurgesteld door het Noorse A Somewhat Gentle Man. Ulrik is een man die het leven, en alle bizarre ervaringen die daar soms bijhoren, gelaten over zich heen laat komen en alles neemt zoals het is. Dat levert een aantal zeer geestige scènes op, met name in de vreemde relatie tussen Ulrik en zijn hospita, een vrouw die regelmatig Ulriks kamer binnenkomt, eten voor hem op de tafel gooit en vervolgens op bed gaat liggen in de verwachting dat Ulrik ook wel zin heeft in een potje seks. Ulrik gaat daar dan mee akkoord, met name om de confrontatie uit de weg te gaan.
De film van regisseur Hans Petter Moland zit vol met dit soort onwerkelijke scènes, die eigen zijn aan de cinema uit het Hoge Noorden. Zo surreëel als de films van Aki Kaurismäki (The Man Without a Past) en Roy Anderson (You, The Living) wordt A Somewhat Gentle Man echter nooit en dat maakt de film geschikter voor een wat groter publiek. De aanwezigheid van de bekende Zweedse acteur Stellan Skarsgård (Mamma Mia, Angels and Demons), die een mooie, subtiele rol neerzet, zal daar ongetwijfeld ook aan bijdragen. En terecht, want kwalitatief goede komedies die niet altijd op zoek gaan naar de makkelijke grap maar echt hun best doen om komische situaties en personages te bedenken, zijn uitermate schaars. Als het resultaat dan ook nog eens zo hartverwarmend is, dan is een bioscoopbezoek meer dan gerechtvaardigd.
