Vijf mensen in een lift. Één van hen is de duivel, maar wie? Het uitgangspunt van is simpel, maar maakt wél nieuwsgierig. Misschien komt dat door M. Night Shyamalan, van wie we stiekem hopen dat hij weer eens gaat verbazen met een verbluffend verhaal. Ideeën heeft Shyamalan in ieder geval genoeg: is het eerste deel van , dat uit een drietal bovennatuurlijke thrillers zal gaan bestaan die door hem geschreven en geproduceerd worden. De regie heeft hij uit handen gegeven en het budget wordt bescheiden gehouden. Nu maar hopen dat het duveltje nog uit het doosje wil komen
Een full house, merkt een bewaker op als hij de camerabeelden gadeslaat: twee vrouwen en drie boeren. Het toeval wil dat deze vijf mensen vast komen te zitten in de lift van een wolkenkrabber. Nou ja, toeval? Een dag eerder sprong een man vanaf datzelfde gebouw zijn dood tegemoet. Dat is voor de duivel reden genoeg om ons te verrassen met een onaangenaam bezoekje. Omdat het hellegedrocht wel van een spelletje houdt, heeft het zich verscholen in een menselijke gedaante, om zo zijn slachtoffers van nabij één voor één te kunnen zien sterven. Terwijl de onderlinge spanningen in de lift toenemen, is detective Bowden koortsachtig op zoek naar een manier om het gezelschap uit de lift te bevrijden.
is een aardige thriller, waarmee weer een beetje hoop gloort voor M. Night Shyamalan als schrijver. Het verhaal speelt zich slechts af op een paar vierkante meter, maar de aandacht van de kijker wordt redelijk goed vast gehouden door de onderhoudende dialogen. Onderling neemt wantrouwen hand over hand toe, maar er blijft altijd wel ergens een gaatje vrij voor wat relativerende humor. Maar wellicht is de entertainmentwaarde hier nog wel veel basaler. Als kijker ben je namelijk maar nieuwsgierig naar één ding, en dat is de vraag wie de titulaire antiheld van het gezelschap is.
Regisseur John Erick Dowdle, die eerder de -remake maakte, weet het scenario van Shyamalan prima om te vormen tot een bovennatuurlijke whodunit (of beter gezegd: 'who-is-it'). Met een paar opvallende beeldvondsten, montagegrapjes en de onheilspellende muziek van Fernando Velázquez, zet Dowdle hier een thriller neer die bijna nergens inkakt. Alleen de zijlijntjes die zich buiten de lift afspelen leiden soms nét wat teveel af, zoals de twee onnozele bewakers die kibbelen over het bovennatuurlijke schouwspel, en daarmee het bestaan van de duivel in twijfel trekken. Leuk geprobeerd, maar met zon titel kun je je publiek natuurlijk niet afschepen met een aardse verklaring.
Die krijg je als kijker dan ook niet. Het laatste kwartier verandert de film namelijk plotsklaps in een pleidooi voor zelfacceptatie en boetedoening, waarin een hoop religieuze verwijzingen zijn gepropt. Om die reden is de afwikkeling in waarschijnlijk het makkelijkst te verkroppen voor de gelovigen onder ons. Die religieuze poespas wordt er hier nadrukkelijk met de haren bijgesleept, en dat doet een beetje afbreuk aan de pretentieloze opzet van . In de basis is deze lowbudgetfilm namelijk niet meer dan een prima thriller met B-acteurs. Hopelijk komt er een stijgende lijn in voor met het tweede deel (), dat door Daniel Stamm zal worden geregisseerd. Als je het over de duivel hebt: zijn laatst film was de uitdrijvingshorror .
