In 2007 regisseerde Pieter Kramer het toneelstuk Lang & Gelukkig, een moderne en komische variant op de sprookjes Assepoester en Roodkapje. Met dezelfde cast heeft hij er nu een film van gemaakt. Het resultaat is een bonte mix van geestige liedjes en maffe taferelen. Topvermaak.
Het eerste wat opvalt aan Lang & Gelukkig is het decorontwerp. Bordkartonnen bomen en stokpaarden zorgen ervoor dat de illusie van film continu wordt doorbroken. Zelfs het water in een zwembad is gemaakt van stukken blauwe stof. De vormgeving onderstreept de theatrale houding van de film. Alles is compleet over de top.
Veel filmmusicals, hoe jolig en grappig ze ook kunnen zijn, proberen vaak toch een moraal of sentiment over te brengen. Kramer probeert daar zo veel mogelijk afstand van te nemen. In Lang & Gelukkig werken zelfs de meest dramatische wendingen op de lachspieren. De film parodieert niet alleen sprookjes, maar ook zichzelf.
Het verhaal: Irma Zonderboezem (een van de geweldige rollen die Arjan Ederveen op zich heeft genomen) vertrekt met haar twee dochters Paris en Hilton vanuit Wit-Rusland naar Sprookjesland om met een rijke baron te trouwen. Diens dochter Assepoester ziet het allemaal niet zo zitten, maar heeft weinig in te brengen tegen de tirannie van haar nieuwe stiefmoeder en zussen.
Intussen is knecht in het huishouden, Knoop, hopeloos verliefd op Assepoester. Maar zij ziet na het Sprookjesbal haar kans juist liggen bij de dikke prins Roderick van Oranje Nassaukade, die onder de plak zit bij zijn moeder. En dan is er nog Roodkapje (Sylvia Poorta met beugel), die ondanks moeders waarschuwingen met de wolf meegaat, en verliefd raakt. Hij blijkt gelukkig niet zo ruig en gevaarlijk als hij lijkt (lees: vegetarisch en een poëet) en valt ook als een blok voor haar. Klassieke kinderverhalen worden met elkaar vermengd en krijgen een twist.
Lang & Gelukkig is een wilde aaneenschakeling van komische fragmenten. De film zit vol met korte grappen en knipogen naar andere sprookjes en raakt in iedere scène precies de goede snaar. De leukste stukken zitten in de ruzies tussen de koningin en haar zoon. Het zijn schaamteloze verwijzingen naar het koningshuis, waarin de ontluikende homoseksualiteit van de prins een belangrijke rol speelt. Hoogtepunt van idioterie zit in een liedje dat hij voorafgaand aan het bal zingt. Het zou zonde zijn om dat hier te beschrijven.
