Sinds de vijf Brabantse aso's uit New Kids precies drie jaar geleden hun online debuut maakten, zijn ze uitgegroeid tot een landelijk fenomeen. Hun 'verrijking' van de Nederlandse taal klinkt inmiddels bij velen bekend in de oren en ook weten steeds meer mensen waar het gehucht Maaskantje ligt. Om nog maar te zwijgen van de hordes carnavalsvierders die zich afgelopen februari met matjes en snorren uitdosten als hun (anti)helden. Een verfilming lag dus voor de hand; het zou immers niet de eerste keer zijn dat een serie met een aanzienlijke cultstatus op commercieel succesvolle wijze naar het witte doek wordt vertaald.
New Kids Turbo opent met een langdurend shot van een vlinder in de lucht: een overduidelijke parodie op de opening van Forrest Gump. De beelden worden hier echter niet voorzien van een mooi ingetogen pianoriedeltje, maar van de eerste tonen van 'Luv U More' van dj Paul Elstak. Welkom in Maaskantje, waar de lokale hangplek ingenomen wordt door vijf niet bepaald welbespraakte jongens (herkenbaar aan hun snorren, matjes, trainingspakken, blikken Schultenbräu en felgroene Opel Manta), die zijn blijven steken in een levensstijl uit de jaren negentig die de rest van het land hardnekkig probeert te vergeten. De vlinder vindt al snel zijn einde in de kleffe handen van een van de New Kids, maar wees gerust: hij is niet de laatste die zoiets overkomt. Het is evenmin de laatste keer dat de verschrikkelijke happy hardcore van Elstak te horen is. Integendeel.
Veel verfilmingen van televisieseries hebben er moeite mee het korte bronmateriaal om te zetten naar een constant boeiende film van tenminste anderhalf uur en New Kids Turbo vormt daarop geen uitzondering. In veel eerdere gevallen betrof het echter series die in elke aflevering al wel een bepaald verhaal vertelden en dat is iets wat van de drie minuten durende sketches in de serie New Kids moeilijk kan worden gezegd. Dat in acht genomen is het best knap hoe de film uiteindelijk in elkaar steekt. In plaats van de bekende typetjes in een compleet nieuw bedacht verhaal te zetten, opent de film gewoon zoals de vele sketches, waarna er langzaam maar zeker een bepaald verhaal in kruipt.
De actualiteit krijgt vorm wanneer de recessie ook in Maaskantje toeslaat. Binnen een paar uur verliezen de vijf jongens allemaal hun baan (of in het geval van Barrie zijn alternatieve bron van inkomsten). Als de hoogte van hun uitkering vervolgens wat tegenvalt, proberen de jongens daar op hardhandige wijze iets aan te doen, wat erin resulteert dat ze helemaal niets meer krijgen. Echte aso's als ze zijn, besluiten zij daarop nergens meer voor te betalen. Hun anarchistische levenshouding krijgt al snel navolging in de rest van het land, wat de overheid tot harde actie beweegt. Maar uiteraard geven de New Kids zich niet zomaar gewonnen. Met als climax een volledig over de top shootout op de straten van Maaskantje.
De meeste films die inspelen op het succes van een televisievoorganger, houden het plot zodanig eenvoudig dat ook bezoekers zonder voorkennis de film kunnen begrijpen. Nu valt er aan het plot van New Kids maar weinig te begrijpen of te missen, maar het is overduidelijk dat regisseurs Steffen Haars en Flip van der Kuil (die tevens de rollen van Robbie en Barrie spelen) de film vooral voor de fans hebben gemaakt. Zo keren de nodige personages uit de serie terug en worden zelfs enkele bekende grappen herhaald. Het zijn deze inside jokes waar nieuwkomers niets mee kunnen, die de film louter geschikt maken voor fans. De aanwezigheid van bekende Nederlanders als Theo Maassen, Frank Lammers en Jody Bernal is daarentegen te onbeduidend om de film op te toetsen.
Met zijn grove humor en absurde toestanden past New Kids Turbo in de hoek waar ook de oeuvres van Dick Maas en Tim Oliehoek zich afspelen. Wie kan genieten van een stevige portie zinloos geweld, grof gescheld en af en toe de nodige herhaling van deze elementen, zal zich anderhalf uur heel behoorlijk vermaken. Dat het de makers te lang kost om ter zake te komen en lang niet elke grap werkt, is hopelijk vergeten zodra het heerlijk gestoorde slotstuk zich aandient. De opgevoerde absurditeit in scènes als deze zorgt ervoor dat de film net uitstijgt boven het predicaat 'meer van hetzelfde', waarmee de fans op hun wenken worden bediend. Jammer alleen dat die allemaal al de trailer hebben gezien, zodat er voor hen nog maar weinig verrassingen of geslaagde grappen over zijn.
