Skyline is het nieuwste sciencefictionschouwspel van de gebroeders Strause. Het is je vergeven als die naam je niks zegt, want de broers hebben slechts één andere film op hun cv staan: Aliens vs Predator 2. Niet bepaald een cinematografisch hoogstandje, maar de Strauses zijn dan ook bekender van hun prestaties op CGI-gebied. Een kleine selectie uit hun indrukwekkende carrière: 300, Avatar, 2012 en Iron Man 2. Voor Skyline werkten ze met een voor Hollywoodbegrippen minuscuul budget van tien miljoen dollar. Sterker nog, de opnamen zelf kostten maar een half miljoen dollar, de rest ging op aan het creëren van de digitale effecten. Zonder meer een indrukwekkende prestatie, al heeft het helaas niet geleid tot een topper zoals die andere films waar ze hun medewerking aan hebben verleend.
Elaine en Jarrod vliegen naar Los Angeles om de verjaardag van Jarrods beste vriend te vieren. Het feest verloopt uitstekend en de volgende ochtend liggen de bewijzen ervan verspreid door Terrys riante appartement. Helaas staat de feestgangers een onaangename verassing te wachten als ze wakker worden: aliens zijn geland in L.A. en hebben het voorzien op de miljoenen inwoners die de stad rijk is. Al snel blijkt dat ze nergens heen kunnen en moeten ze zich gezamenlijk zien te redden terwijl de aliens steeds dichterbij komen.
Zoals verwacht moet Skyline het niet hebben van zijn plot. Ik zou het bijna een prestatie noemen dat iemand een dergelijk oppervlakkig en armetierig verhaal kan bedenken. De dialogen sluiten hier naadloos bij aan: de personages braken de ene na de andere ongeïnspireerde woordenbrij uit, waardoor van geloofwaardigheid erg weinig sprake is. Het is niet dat de acteurs hun best niet doen. Integendeel, ze praten alsof ze daadwerkelijk geloven wat ze zeggen en geven alles op de emotioneel explosieve momenten die de film herbergt. Het maakt de personages helaas niet tweedimensionaler, of het plot kleurrijker. Je moet het er maar gewoon mee doen.
Een film als Skyline kijk je dan ook niet voor de acteerprestaties of het prachtige scenario. Nee, deze film kijk je voor de actie, de visuele impact en de special effects die je uit je bioscoopstoel zouden moeten blazen. Zouden moeten, want ook op dit gebied stelt Skyline enigszins teleur. De eerste vijfenveertig minuten gebeurt er minder dan je zou verwachten van een scifi-spektakel als dit. Er passeren wat aardige beelden de revue, maar je krijgt het gevoel alsof er meer in had gezeten. Dat komt onder meer door de locatiekeuze: de film is bijna volledig opgenomen in het appartementencomplex van één van de Strauses. Dit is geen bijster spannende of interessante plek en aangezien bijna de hele film zich daar afspeelt zul je begrijpen dat dat niet bijdraagt aan de aantrekkelijkheid van Skyline. Later in de film barst de actie gelukkig behoorlijk los en worden we getrakteerd op indrukwekkende CGI-aliens (al zijn er ook op dit gebied betere films), uitstekende luchtgevechten en voldoende explosies om je hart op zn minst wat sneller te laten kloppen.
Daar tegenover staan dan jammer genoeg de overdadige en soms ronduit belachelijke slowmotionsequenties en een bijna lachwekkend einde. Toch heb ik me prima vermaakt met Skyline. Het is een kwestie van verstand op nul, alles met een flinke korrel zout nemen en onderuitgezakt het geheel aanschouwen. Het is echter moeilijk deze film daadwerkelijk aan te bevelen; daarvoor is de kwaliteit te min. Zie het maar als die lauwe frikandel uit de trekmuur: je zou hem niemand aanraden, maar zonder na te denken stop je hem in je mond en blijkt ie best te pruimen.
