Een compleet vercrackte Christian Bale verrast enigszins in de openingsscène, want is dit nu grappig of gewoon heel erg zielig? De film balanceert vervolgens gedurende 115 minuten min of meer op die lijn. Is dat erg? Nee niet per se, maar het brengt wel een zekere afstand tot de personages met zich mee. De zin based on a true story, die vooraf groot in beeld komt, pakt daarbij in positieve zin uit. Het relativeert de extreme personages en scènes in de film en zorgt dat je als kijker niet voorbijgaat aan het mooie sportverhaal dat verteld wordt.
Na de ondergang van zijn bokscarrière, door hemzelf behoorlijk aangedikt, stort Dicky Ecklund zich in een leven van drugs en belandt voor vijftien jaar in de gevangenis. Ondertussen is zijn halfbroer Mickey Ward vastberaden om bokskampioen te worden, maar die droom lijkt in duigen te vallen na een gevecht met een bijna fatale afloop. Terwijl iedereen het hem afraadt, blijft Mickey steun zoeken bij zijn broer. Zoals hij zelf zegt: What about my brother? He taught me everything I know. I cant do it without him. Mickey staat tussen zijn broer en moeder aan de ene kant en zijn trainer en vriendin aan de andere.
Christian Bale en Melissa Leo wonnen de Oscars voor beste bijrollen. Ze vertolken de meest extravagante personages in de film, maar voorkomen dat het karikaturen worden. Als we helemaal aan het eind van de film de echte Dicky nog even in beeld zien, weten we het zeker: Bale zet een fantastische acteerprestatie neer. Naast Bale en Melissa Leo maakt ook Amy Adams (ook genomineerd) een sterke indruk. Hoofdrolspeler Mark Wahlberg doet waar hij goed in is: het spelen van een introverte, wat dommige jongen die niemand nee durft te verkopen en zijn leven laat bepalen door anderen. Het duurt even maar toch weet hij uiteindelijk sympathie op te wekken, ondanks zijn gebrek aan ruggengraat.
Regisseur David O. Russell maakte in 1999 indruk met zijn Three Kings, daarna werd het echter stil en regisseerde hij alleen nog een korte documentaire en de komedie I Heart Huckabees. Nu is hij terug met een mooie verfilming van een waargebeurd boksverhaal, die hem een Oscarnominatie voor Beste Film opleverde. Op zich terecht, net als het feit dat hij dit beeldje uiteindelijk niet won. Het aantal van zeven Oscarnominaties is enigszins overdreven. Aspecten als cinematografie, montage en muziek zijn passend, maar vallen nauwelijks op. Hoewel dat in zekere zin een knappe prestatie is - alles staat in teken van het verhaal en de personages zou bekroning toch te veel eer zijn geweest.
The Fighter is een goede verfilming van een indrukwekkend waargebeurd verhaal, maar biedt behalve enkele sterke acteerprestaties weinig geniaals. De personages worden goed neergezet, maar blijven door de setting en de gebeurtenissen op afstand. Russell heeft het zichzelf ook niet makkelijk gemaakt met de lastige grens tussen pijnlijk en grappig bij deze personages uit een achterstandsmilieu. Hoofdpersoon Mickey is door zijn karakterloosheid bovendien een lastig personage om sympathie voor te voelen. Het lukt Russell uiteindelijk toch, al duurt dat een uur te lang.
