Of Denemarken dit jaar echt de beste van de vijf Oscargenomineerde buitenlandstalige films leverde valt te betwisten, maar dat de Academy hem verkoos boven bijvoorbeeld het neerslachtige (maar o zo sterke) Biutiful is geen grote schok. In A Better World is op momenten deprimerend, maar vooral hoopvol en doortrokken van een mooie, niet te aanwezige moraal.
Een afgerond verhaal waarin de hoofdpersonen zwaar beproefd worden, maar tegen alle kansen in toch weer opkrabbelen; het is wel vaker gebleken dat Amerikanen er een zwak voor hebben. Het gaat niet zozeer om wat er zich in de film afspeelt, maar om de gedachte erachter: iedereen heeft het recht en de mogelijkheid om zichzelf of anderen te kunnen verbeteren. Dat is ook waar In A Better World om draait.
De originele titel Hævnen is Deens voor wraak, maar het hoofdthema van de film gaat meer over de andere kant daarvan: vergeving. Sommige mensen smeken erom, anderen moeten er niets van hebben en vinden het veel logischer of makkelijker om wraak te nemen. Regisseur Susanne Bier (Things We Lost in the Fire, After the Wedding, Brothers) weeft twee verhaallijnen door elkaar en laat zien hoe mensen zichzelf, en vooral elkaar, in en uit benarde situaties helpen.
In de ene verhaallijn staat Anton centraal, een arts in een ontwikkelingsland, ver weg van huis. Sinds hij is vreemdgegaan hoeft zijn vrouw hem niet meer te zien, dus kan hij maar beter wegblijven en anderen bijstaan, om zelf niet volledig te mislukken. Hij komt voor een groot dilemma te staan als een lokale verkrachter en moordenaar gewond bij de ziekenhuispost aanbelandt. Wanneer houdt vergeving op en is wraak toegestaan?
Dezelfde vraag krijgt de tienjarige Christian voorgeschoteld. Net als Anton heeft hij zijn eigen situatie niet onder controle (hij krijgt geen grip op de dood van zijn moeder) en probeert in plaats daarvan anderen te helpen. Twee keer is hij getuige van een vorm van zinloos geweld. Twee keer slaat hij onevenredig hard terug. Onrecht wil hij uitbannen, maar dat keert zich tegen hem als een vriendje, het zoontje van Anton, daar onbedoeld het slachtoffer van wordt.
Bier weet in een mum van tijd haar personages menselijkheid en diepgang mee te geven. Haar acteurs, ook de kinderen, spelen knap ingetogen. De warme belichting, prachtige cameravoering en goed geschreven dialogen voeren de kijker gemakkelijk mee het verhaal in. In A Better World gaat niet alleen over vergeving, maar laat ook het belang van communicatie zien. Uiteindelijk draait het allemaal om de manier waarop mensen uit elkaar kunnen groeien en elkaar weer kunnen vinden. Na al het leed en onheil komt het slot misschien iets te mooi afgerond over; het is wel hartverwarmend.
