Wat er gebeurt wanneer je een mannelijke regisseur van komedies als The Animal en The Girl Next Door het scenario van een vrouwelijke scenariste van series als Gilmore Girls en Men In Trees laat regisseren, is gemakkelijk te voorspellen. Je komt al snel in de buurt van het twijfelachtige Something Borrrowed. Gelukkig biedt John Krasinski net genoeg comic relief en bevat de film een aantal leuke muzieknummers, anders was het werkelijk ondragelijk geworden.
Luke Greenfields Someting Borrowed is gebaseerd op de gelijknamige debuutroman van Emily Giffin, die door Jennie Snyder tot scenario werd verwerkt. Het verhaal gaat over de bijna dertigjarige Rachel die een goede baan als advocate heeft en een leuke vriendengroep waartoe ook Darcy behoort, al jarenlang Rachels beste vriendin. Toch is ze niet helemaal tevreden met haar leven omdat ze 's avonds telkens alleen naar huis moet. Na een verjaardagsfeestje van Darcy belandt Rachel echter in bed met Dex, de verloofde van Darcy. Voor beiden blijkt het toch meer te zijn dan een dronken onenightstand.
Vanaf het begin van de film blijft de vriendschap tussen Rachel en Darcy een weinig geloofwaardig element. Rachel is intelligent, rustig, bedachtzaam en verlegen, Darcy is in alles het tegenovergestelde. Omdat de makers dat probleem ook voorzagen bevat de film enkele tenenkrommende 'kijk-ons-eens-goede-vriendinnen-zijn-scènes'. Nog vermoeiender zijn de scènes waarin Rachel en Dex elkaar telkens net niet helemaal de waarheid durven te zeggen. Ze wisselen elkaar daarin zo perfect af dat het bijna lachwekkend wordt.
John Krasinski (The Office US) is nagenoeg het enige grappige element uit Something Borrowed en redt de film met zijn rol als Ethan zo goed als hij kan. Eigenlijk biedt hij de makers daarmee veel te veel. Als enige van deze acteurs lijkt hij komisch talent te hebben en verdient dus meer dan deze inhoudsloze rol. De scène op het eind van de film waarin Ethan vanuit het niets ook ineens zijn hart moet luchten is het toppunt en eigenlijk dus dieptepunt van de film. Het is Krasinski onwaardig.
Ginnifer Goodwin debuteert als hoofdrolspeelster in een romkom. Ze had eerder bijrollen in films als Walk The Line en A Single Man. Toch is het genre haar niet vreemd, want ze speelde namelijk ook een aantal kleine rollen in romkoms. In Something Borrowed is ze op haar plaats als de intelligente en brave Rachel. Ze weet haar personage interessant genoeg te maken om er sympathie voor te houden, ondanks de vermoeiende beslissingen die ze neemt. Kate Hudson doet weinig anders dan romkoms. Dit keer heeft ze echter niet de hoofdrol, maar is ze de dommige en hyperactieve beste vriendin van Rachel. Grote kans dat je haar personage bloedirritant gaat en blijft vinden. Dat op zich is best knap van Hudson. De man om wie het allemaal draait is Dex. Hij wordt gespeeld door de vooral van B-series bekende Colin Egglesfield. Menig vrouw zal hem ongetwijfeld een knappe man vinden, maar dat dat genoeg reden was om hem te casten valt de makers toch wel degelijk te verwijten. Van acteren heeft de beste man weinig begrepen. Wat hij wel erg goed kan, is een tiental gezichtsuitdrukkingen herhalen.
Dat Something Borrowed zon matige romkom is geworden valt zowel regisseur Luke Greenfield als scenariste Jennie Snyder te verwijten. De personages passen niet bij elkaar, verhaalontwikkelingen worden te lang uitgesteld en sommige scènes zijn zelfs volslagen ridicuul. Daarbij laten de meeste acteurs weinig inspirerends zien. Het is John Krasinski samen met de heel aardige soundtrack die de film het uitzitten waard maken, al krijg je daar bij Krasinskis climaxscène eigenlijk alsnog spijt van.
