Met het uitgangspunt van Attack the Block is helemaal niets mis. Vijf hangjongeren in een buitenwijk van Londen die op een alien stuiten en vervolgens zelfs moeten zien af te rekenen met een invasie van buitenaardse wezens; dat is iets wat je niet elke dag tegenkomt in de bioscoop. Dat de film desondanks toch niet helemaal geslaagd is, heeft wellicht te maken met de jeugdige overmoed van debuterend regisseur Joe Cornish.
Het grootste (en in feite ook enige) probleem van Attack the Block ligt in de openingsscène. De film begint namelijk met een overval van de vijf hangjongeren op een onschuldige jonge vrouw. De jongens laten deze Sam ontredderd achter en gaan vervolgens verder met hun nachtelijke wandeling, waarbij ze dan uiteindelijk op het eerste buitenaardse wezen stuiten.
Probleem is echter dat de vijf hoofdrolspelers vanaf dat eerste moment overkomen als enorme klootzakken. Cornish probeert dit beeld in het vervolg van de film wel enigszins te relativeren door aan te geven dat dit ook maar hele jonge jongens zijn die een goed hart hebben, maar het beeld van een groep hangjongeren die een onschuldige vrouw schrik aanjagen en haar bezittingen afnemen verdwijnt helaas nooit. Zelfs niet als deze vrouw zelf ook nog een belangrijke rol krijgt in het verhaal en haar overvallers min of meer vergeeft.
Het is duidelijk dat het Joe Cornish voor ogen stond om na zon atypisch begin er langzaam maar zeker voor te zorgen dat de kijker steeds meer gaat geven om die kwajongens. Hij komt een heel eind, maar het lijkt erop dat hij in zijn jeugdige overmoed de kracht van die eerste scene heeft onderschat.
Toch betekent dat niet dat Attack the Block een mislukte film is. Daarvoor is de film gewoonweg te leuk. Cornish maakt handig gebruik van de omgeving van de buitenwijken, waar je niet zo snel een buitenaardse invasie zou verwachten. De hele film speelt zich af rondom een gigantisch appartementencomplex, The Block, waar alle personages wonen. Dat complex wordt plotseling omringd door vreemde aliens, die er uit zien als uit de kluiten gewassen honden met glimmende tanden. Ook de vele culturele verwijzingen die Cornish in de film heeft gestopt zijn voor de goede verstaander erg vermakelijk.
De kans zit er zelfs dik in dat Attack the Block in de komende jaren gaat uitgroeien tot een bescheiden cultklassieker. Alle elementen daarvoor lijken aanwezig: de wijze waarop het science-fiction genre op de hak wordt genomen, de stoner humor van Nick Frost (die een erg leuke bijrol speelt in de film) en het brute geweld dat de film niet uit de weg gaat. Deze elementen zorgen voor een bijzonder interessant speelfilmdebuut van de jonge Joe Cornish, dat weliswaar wat afstandelijk blijft maar wel erg vermakelijk en origineel is.
