Sam Worthington, die doorbrak met Avatar, koos met Texas Killing Fields voor een kleine politiethriller waar op het eerste gezicht weinig eer aan te behalen valt. De film vertelt weliswaar een grimmig, deels op feiten gebaseerd verhaal, maar bevat helaas de nodige genreclichés. Debuterend regisseuse Ami Canaan Mann schotelt als dochter van de bekende Michael Mann, tevens producent van de film, een redelijk onderhoudende film voor.
De Killing Fields is een gebied in Texas waar jarenlang de levenloze lichamen van vooral jonge meisjes werden gevonden. Op dit waargebeurde gegeven baseerde debuterend scenarist Don Ferrarone zijn verhaal waarin de Texaanse agent Souder moet samenwerken met rechercheur Heigh uit New York. Aanvankelijk houden ze zich bezig met kleine zaken, zoals die van Anne Sliger die thuis niet bepaald welkom is, totdat er een jong meisje vermist wordt. Wanneer agente Pam Stall, de ex van Souder, de heren om hulp vraagt in haar district wordt het alsmaar grimmiger.
Het plot van de film lijkt vooraf duidelijk en bondig: twee rechercheurs uit verschillende plaatsen gaan op zoek naar een eventuele seriemoordenaar die zijn slachtoffers achterlaat in de Killing Fields. Hier omheen zijn echter zoveel bijverhalen en personages bedacht waardoor het moeilijk is het overzicht te behouden. Bovendien is het merendeel weinig interessant of wordt amper uitgewerkt, zoals het gegeven dat Souder en Stall exen zijn. Niet alleen qua structuur, maar ook inhoudelijk schiet het scenario dus tekort.
Het is dan ook een wat vreemde keuze dat de jonge regisseuse Canaan Mann uitgerekend voor dit matige scenario koos. Gelukkig voor haar wist ze, hoogstwaarschijnlijk vanwege haar bekende vader, een aantal fatsoenlijke acteurs te casten. Sam Worthington als macho agent is de grootste naam. Evenals Jeffrey Dean Morgan die zijn rustigere collega speelt, weet hij te overtuigen. De in Kick-Ass zo fantastische Chloë Grace Moretz kijkt vooral erg stoïcijns uit haar ogen, maar weet toch voldoende sympathie op te wekken. Voor de overige acteurs geldt over het algemeen: verdienstelijk, maar niemand springt er in positieve zin uit omdat het merendeel van de personages scenariotechnisch nogal clichématig overkomt.
Politiethrillers waarin een reeks moorden moet worden opgelost, zijn doorgaans niet de beste films van het jaar. Dat geldt ook voor Texas Killing Fields, in dit geval komt dat vooral door het matige scenario waarmee men aan de slag ging. Voeg daar de weinig vernieuwende regie van Mann aan toe en je weet voldoende. Op zich weet ze een goede sfeer neer te zetten, maar door de vele genreclichés en voorspelbaarheid wordt de film nooit echt spannend. Dertien in een dozijn noemen ze dat geloof ik.
