Steven Spielberg. Zijn naam is een begrip op zich en dus is de nieuwste Spielberg altijd interessant. Nadat hij in 2008 het vierde deel van Indiana Jones als regisseur afleverde ging hij op de digitale tour. Hij maakte het volledig computergeanimeerde The Adventures of Tintin en nu dus War Horse, wat op zich een live-action film is, maar waarbij hij ook veel gebruik maakte van CGI en digitale montage. De film is gebaseerd op het gelijknamige kinderboek uit 1982 en de in 2007 verschenen toneeladaptatie. Van dat kinderboek probeerde Spielberg een familiefilm te maken, het voor hem zo bekende genre, maar helaas zet hij die toon niet helemaal consequent door.
Wanneer Ted Narracott in een dwaze bui een fortuin uitgeeft aan een jonge hengst creëert hij nietsvermoedend het begin van een opmerkelijke vriendschap tussen zijn zoon Albert en het paard dat hij Joey noemt. Laatstgenoemde blijkt al snel tot buitengewone dingen in staat en wanneer de twee door het uitbreken van de oorlog gescheiden worden, blijkt dat nog lang niet alles te zijn wat Joey in zijn mars heeft. We volgen de Eerste Wereldoorlog vervolgens vanuit Joeys perspectief en zien hoe hij gedurende deze strijd steeds van eigenaar verwisselt en hoe iedereen geïnspireerd raakt door het buitengewone dier.
Aanvankelijk gaat Spielberg op de gelikte, rooskleurige familiefilmtour. De lucht is helder, de personages en het paard altijd prachtig uitgelicht. Cinematograaf Janusz Kaminski, die sinds Schindler's List al Spielbergs films draaide, trakteert ons wederom op een overdaad aan grootse, maar vooral prachtige beelden - tenzij je niet van die geliktheid houdt. Naarmate de film en oorlog vorderen, wordt het uiterlijk wat grimmiger en duisterder.
Inhoudelijk geldt hetzelfde. In het begin kiest Spielberg nog voor de flauwe running gag om de familie van Albert als waakhond een gans te geven. Op kleuterniveau is dat misschien grappig, maar als volwassene zit je enigszins verbaasd te kijken. Deze kinderlijke toon zet Spielberg vervolgens niet consequent door. Wanneer de Eerste Wereldoorlog begint, wordt de toon serieuzer. Logischerwijs ontstaat zo een te groot verschil tussen het melodramatische begin van de film en de scènes in de loopgraven. Ergens lijkt hij dat zelf ook beseft te hebben, want na allerlei heftige oorlogsscènes beland je als kijker ineens in één van Spielbergs meest bizarre scènes ooit. In deze passage verlaten een Engelse en Duitse soldaat hun loopgraven in een poging de in het prikkeldraad verstrikt geraakte Joey te bevrijden. Het idee op zich is al vreemd, maar de uitwerking op met name dialoogniveau is volledig misplaatst en belachelijk.
Aan de andere kant moeten we ook eerlijk zijn en de unieke Spielbergscènes in War Horse erkennen. Het basisprobleem blijft echter dat niet een persoon, maar een paard wordt gevolgd. De paardentrainers in combinatie met de CGI leveren op zich indrukwekkend werk, maar je inleven met een paard in een film over de Eerste Wereldoorlog blijft wat vreemd en ongemakkelijk. Spielberg weet dit echter voldoende te compenseren met de prachtige beelden en de grootse, meeslepende soundtrack van John Williams die uitstekend past bij het verhaal en de stijl van de film.
