Regisseur Jeroen van Velzen studeerde in 2009 af aan de Nederlandse Film en Televisie Academie met zijn korte documentaire BABA. Hierin volgde hij een oude man in India die met zijn jongere broer een uitputtende pelgrimstocht aflegt. In Wavumba, zijn eerste lange documentaire, grijpt hij terug op zijn jeugd in Kenia waar hem wonderlijke verhalen werden verteld door een oude Keniaanse visser. In Wavumba ("zij die naar vis ruiken") keert hij als volwassene terug naar Kenia, op zoek naar meer van zulke verhalen.
Met een kleine crew ontmoet Van Velzen op het koraaleiland Wasini de stokoude en eigenwijze visser Masoud en zijn vaste knecht Juma. Masoud zit vol grote verhalen en zou één van de weinigen zijn die in zijn eentje meermaals grote haaien ving. Nu hij oud is, wil hij dat graag nog één keer doen. De beelden van Masoud en Juma op hun visserstochten worden afgewisseld met interviewfragmenten van personen die allerlei verhalen vertellen over de geesten van het water en de vissers die erop voeren.
Wavumba is in eerste instantie niet de meest toegankelijke in z'n soort, maar door de prachtige beelden zal een grote doelgroep er prima naar kunnen kijken. Lennart Verstegen, eveneens in 2009 afgestudeerd, is hier als cameraman verantwoordelijk voor. Ook in de decoupage hebben het water en de zee een hoofdrol gekregen en de schoonheid ervan doet je bijna verlangen naar het prachtige, rustige Keniaanse visserplaatsje.
De documentaire voelt op sommige momenten helaas wat te veel als een lange afstudeerfilm aan. Dat komt met name door de voice-over van de regisseur die te sturend wil zijn. Waar Van Velzen ons bijna geforceerd de magische verhalen van Masoud wil laten ervaren, zien we als kijker vooral een man die zich maar moeilijk kan neerleggen bij zijn lichamelijke aftakeling en door zijn koppigheid constant botst met zijn kleinzoon die wel respect heeft voor hem, maar dondersgoed weet dat zijn opa zonder hem weinig meer kan. De beelden van de gerimpelde handen van Masoud en zijn tocht door het mangrovebos op zoek naar aas voor de haaien waar hij met vallen en opstaan doorheen komt, onderstrepen dit nog eens.
