Een briefje laat ze achter. En een bericht op het antwoordapparaat. Meer niet. Violeta laat haar zussen Sofia en Martina verbaasd achter als ze besluit te vertrekken uit het grote zomerhuis waar ze gedrieën wonen. Sinds het overlijden van hun grootmoeder en hun ouders zijn de zussen op zichzelf aangewezen. Het zorgt voor veel geruzie, conflicten en uiteindelijk dus het vertrek van een van hen.
Veel gebeurt er niet in Abrir Puertas y Ventanas (open deuren en ramen), het regiedebuut van de Argentijns-Zwitserse regisseur Milagros Mumenthaler. De Nederlandse coproductie, in Locarno bekroond met het Gouden Luipaard voor beste film, heeft een verhaal dat in één zin is uit te leggen: drie zussen wonen in een groot buitenhuis aan de rand van Buenos Aires en proberen om te gaan met de dood van hun grootmoeder. Die ene zin doet echter geen recht aan de subtiliteit en gelaagdheid die Mumenthaler in haar film heeft weten aan te brengen.
De relatie tussen de drie zusjes is namelijk voldoende interessant om anderhalf uur te intrigeren. Alle drie hebben ze een eigen rol, waar ze van jongs af aan zijn ingegroeid en die ze nog steeds vervullen. Marina (21) is de oudste met het grootste verantwoordelijkheidsgevoel. Sofia (20) is de rebel, de opstandige die tegen heilige huisjes wil aanschoppen. Violeta (19) is de jongste, die in haar schulp kruipt en hoopt dat haar twee oudere zussen niet steeds ruzie met elkaar maken.
In kleine, alledaagse scènes maakt Mumenthaler prachtig duidelijk hoe de drie zusjes toch van elkaar houden, ondanks de voortdurende ruzies en beschuldigingen. Als ze gezamenlijk op een zolderkamer naar wat muziek gaan luisteren bijvoorbeeld. Dan zijn ze net weer kinderen. Kinderen die ze niet meer kunnen zijn door alles wat hen al is overkomen.
Abrir Puertas y Ventanas is een film die je het best op een zwoele zomeravond kan zien. Dat gevoel past bij het prettig trage tempo van de film, die heerlijk voortkabbelt zonder een moment saai te worden. Al snel ga je meeleven met Marina en Sofia, die plotseling hun zusje verliezen, nadat ook al hun grootmoeder en hun beide ouders hen verlaten hebben. Beide moeten versneld volwassen worden. Sofia was daar al mee begonnen in haar rol als oudste dochter, maar Marina moet daar nog aan wennen. Dat proces, en de voorzichtige toenadering die de twee bij elkaar zoeken, is prachtig. Ontroerend zonder er te dik bovenop te liggen. Een knappe prestatie van een debuterend regisseur.
FilmTotaal sprak regisseur Mumenthaler tijdens het afgelopen IFFR. Lees hier het interview.
