Pas zodra de aftiteling begint te rollen komt de naam van de coscenarist en vooral regisseur van W.E. voorbijrollen. De vraag is of je deze halfslachtige biopic over het roerige leven van Wallis Simpson anders had beoordeeld als je niet had geweten dat ene mevrouw Ciccone de leiding in handen heeft gehad. De Queen of Pop heeft het nooit echt meegezeten in de filmwereld. Op haar hoofdrol in Evita na is haar acteerwerk altijd van bedenkelijk niveau geweest. Madonna's eerste probeersel op het regievlak, de flauwe komedie Filth and Wisdom die in ons land niet eens de bioscopen heeft gehaald, werd door de critici genadeloos neergesabeld. Madonna Ciccone is vooral een beetje goed in alles, maar heeft het instinct en het doorzettingsvermogen om al meer dan dertig jaar de wereld aan haar voeten te houden. Van ex-man Guy Ritchies regietalent heeft Madge echter weinig meegekregen.
Het verhaal van Wallis Simpson kwam al even als voetnoot voorbij in The King's Speech. Kroonprins en later koning Edward VIII - in de wandelgangen vaak David genoemd - legde het aan met de toen nog getrouwde Amerikaanse Simpson. Het Britse volk sprak er schande van en Edward hield het nog geen jaar uit als koning. Hij werd door toenmalig premier Baldwin gedwongen te kiezen tussen troon en liefde. Nadat zijn keuze op de laatste was gevallen leefde het stel in ballingschap in Frankrijk. In het hedendaagse New York woont de fictieve Wally Winthrop van wie het kersverse huwelijk met de arrogante psychiater William in zwaar weer verkeert. Wally is door haar ouders vernoemd naar Wallis Simpson en heeft een grote fascinatie voor de vrouw ontwikkeld. De New Yorkse heeft voor haar echtgenoot haar goede baan in een veilinghuis opgegeven. Ze kan het echter niet laten om uitgebreid de stukken van een op handen zijnde veiling van Edward en Wallis bezittingen te inspecteren. De Russische bewaker Evgeni laat zijn charmes op de getergde Wally los.
Madonna probeert de twee levens van de vrouwen met elkaar te verweven en zoekt halsstarrig naar verbanden en parallellen. Waar dit in bijvoorbeeld Julie & Julia prima uitpakte, is Wallis & Wally een ongeordend samenraapsel van de plakboeken van de twee dames. Opvallend is de angst van de onzekere regisseuse om scènes uit te spelen en af te maken. Zodra er enige verdieping dreigt, bijvoorbeeld in Wally's pogingen om het huwelijk bij elkaar te houden met een zwangerschap, gooit Madonna er een boel muziek overheen of zoomt in op mooie spulletjes en triviale lichaamsdelen. De vraag dringt zich dan ook op hoe lang mevrouw Ciccone deze vermoeiende beeldenstroom vol weet te houden. Het antwoord is de volle twee uur die haar W.E. klokt. Het resultaat is een ongekend drukke uitputtingsslag die de verdenking voedt dat het puur om de vorm en niet om de inhoud te doen is geweest.
Wallis Simpson zou een onbegrepen vrouw zijn. Dat maakt Wally ook wel duidelijk als ze de geheime correspondentie tussen Simpson en Edward probeert los te peuteren bij eigenaar Mohammed Al Fayed. Madonna lijkt eenzelfde mening toegedaan, maar Simpson kan zich geen slechtere rehabilitatie wensen. We worden nauwelijks wat wijzer van Simpsons motieven of gevoelens. Ze zou een vrouw zijn die het niet van haar uiterlijk, maar van haar charme moet hebben, maar wordt wel vertolkt door de beeldschone Andrea Riseborough. Het hedendaagse personage Wally mag slaafs een afgezaagd verhaaltje invullen. Haar man, met wie iedereen wegloopt, behandelt haar als oud vuil, terwijl de sympathieke Evgeni haar als een tsarina onthaalt. Door zich op twee rivaliserende verhaallijnen te storten mist W.E. richting en vooral nut.
De kunst heeft de tweevoudig regisseuse nog het meest afgekeken van Tom Ford, de modeontwerper die met groot gevoel voor dramatiek en esthetiek de filmwereld verrijkte met zijn wonderschone A Single Man. Madonna vond de muziek van Fords regiedebuut zo mooi dat ze componist Abel Korzeniowski wist te strikken om W.E. dicht te timmeren met geluid. Korzeniowski levert een weelderige score af die de moeilijke stiltes in Madonna's biopic/drama moet zien op te vullen.
Toegegeven, het camerawerk en de voor een Oscar genomineerde kostuums zijn schitterend. Wel heeft Madonna het boek Filmregie voor Dummies ergens op de kop weten te tikken. De beeldtrucjes vliegen je om de oren. De regisseuse haalt alles uit de kast om interessant uit de hoek te komen. De vraag of het er wat toe doet dat Madonna dit rotzooitje heeft aangestuurd is snel beantwoord. Nee, iemand die zo goed zichzelf weet te verkopen zou moeten weten dat deze quasiartistiek verantwoorde aanpak voor geen meter werkt. Daar kan zelfs de prima acterende cast, die zich bij de première vast een ongeluk is geschrokken door het eindresultaat, geen klap aan veranderen.
