We Bought a Zoo doet denken aan het begin dit jaar zo populaire The Descendants. Twee films waarin mannen met jonge kinderen met het verlies van hun vrouw moeten zien om te gaan. Misschien dat We Bought a Zoo daarom zoveel kritiek heeft gekregen. De film maakt namelijk net iets makkelijkere keuzes dan The Descendants en leunt veel sterker op het spel van Matt Damon dan The Descendants op George Clooneys werk. Toch is het allemaal minder extreem dan sommige critici ons willen doen geloven. Net zoals The Descendants niet het meesterwerk was dat velen ervan maakten, is We Bought a Zoo verre van een mislukking.
Als de vrouw van Benjamin overlijdt, blijft hij achter met zoon Dylan en dochter Rosie. Veel ervaring met opvoeden heeft hij niet, want voor zijn journalistieke baan was hij veel op pad en weinig thuis. Hoewel zijn baas hem een lucratieve klus als blogger aanbiedt om Benjamin voor de krant te behouden besluit hij ontslag te nemen. Zo heeft hij meer tijd voor zijn kinderen, maar bovenal is hij weg bij alles was hem aan het leven met zijn vrouw doet herinneren.
Wat volgt zal menig wenkbrauw doen fronsen. Benjamin en Rosie gaan op huizenjacht en belanden bij een verlaten dierentuin. Rosie vindt het huis bij de dierentuin mooi en de dieren leuk, dus besluit Benjamin de dierentuin te kopen. Is dit geloofwaardig? Niet echt. Is het te accepteren als we de emotionele klap van de dood van zijn vrouw en het bijbehorende rouwproces meewegen? Nou vooruit.
De aankoop van de dierentuin is het zwakste punt van We Bought a Zoo. Ook omdat de film nauwelijks over de dierentuin gaat. Dieren komen er te weinig in voor en als we al dieren zien is dat altijd als metafoor. Zo is er een depressieve grizzlybeer en een tijger in zijn laatste levensfase die worden gebruikt om het rouwproces van Benjamin te verduidelijken. Een vrachtlading slangen helpt Benjamin en zoon Dylan hun problemen uit te spreken. De tijger mag later dienst doen om diezelfde problemen op te lossen. Een echte oplossing is het niet, maar zoonlief maakt zon mooie tekening van de tijger dat wij toch gelukkig worden.
Regisseur Cameron Crowe was eerder verantwoordelijk voor klassiekers als Say Anything..., Jerry Maguire en Almost Famous. Als we bij Crowe ergens van verzekerd mogen zijn is het dat de muziek van de bovenste plank komt. Ook We Bought a Zoo trakteert ons op een steengoede soundtrack met onder andere Bob Dylan, Neil Young en Mike McCready. Door de muziek en het indrukwekkende acteerwerk van de gehele cast voelt We Bought a Zoo beter aan dan hij eigenlijk is. Net zoals het runnen van een dierentuin veel heroïscher lijkt dan het waarschijnlijk in het echt zal zijn. Al helpt de schijnbaar bodemloze portemonnee van werkloze journalist Benjamin ook uitstekend in het luchtig houden van de dagelijkste dierentuinbeslommeringen.
