Als je de huwelijksgelofte naar je geliefde uitspreekt sta je er niet bij stil dat eeuwige trouw ook echt eeuwige trouw betekent. De jonge platenbaas Leo wordt op wrede wijze met zijn eigen woorden opgezadeld als zijn vrouw Paige door een auto-ongeluk in het ziekenhuis belandt. Ze komt er zonder kleerscheuren vanaf, maar is alles wat het jonge stel in de afgelopen jaren voor moois heeft opgebouwd straal vergeten. Kunstenares Paige herkent haar eigen man niet meer en heeft haar creatieve vermogen verloren. Ze heeft jaren geleden het contact met haar ouders verbroken, maar weet nadat ze uit haar coma ontwaakt niet anders dan dat alles koek en ei met ze is. Haar ouders komen haar handje vasthouden in het ziekenhuis en zien hun dochter het liefst mee naar huis komen. Leo is echter van mening dat hij het geheugen van zijn vrouw kan terughalen door haar om zich heen te houden.
Het drama The Vow van Michael Sucsy begint met dertien-in-een-dozijnromantiek als tortelduifjes Leo en Paige de bioscoop uitslenteren en ze hun eindeloze geluk niet opkunnen wanneer het ook nog eens begint te sneeuwen. Ze willen al flikflooiend beginnen aan hun eerste liefdesbaby als hun stilstaande auto van achteren word geramd door een grote vrachtwagen. Paige vliegt door de vooruit en een scène later zien we haar binnengebracht worden in het ziekenhuis. Leo ziet zijn wereld instorten. De ouders van Paige dringen zich aan hun schoonzoon op, terwijl ze niet eens wisten dat hun dochter getrouwd was. Er zijn aanwijzigen genoeg om je schrap te zetten voor stevige kost en heftige emoties, maar Sucsys speelfilmdebuut houdt zich op de vlakte en kiest voor de veilige aanpak.
Als de dramatiek volop in de steigers staat, slaat The Vow voor de verdere invulling een tweetal wegen in. We krijgen aan de ene kant te zien hoe de romance tussen Leo en Paige tot stand is gekomen. Daar tegenover staat de harde werkelijkheid, waarin Leo er alles aan doet om de liefde van zijn vrouw terug te winnen. Paige moet op haar beurt een keuze maken tussen een voor haar onbekend leven met Leo en de vertrouwde omgeving van haar ouders, die hopen dat ze haar rechtenstudie weer oppakt. Het is een ambitieuze aanpak die teleurstellend uitpakt. De boeketreeksromance van het koppel wisselt zich af met de verwoede strijd die Leo levert om oude tijden te doen herleven. Paige heeft bovendien nog wat rekeningen met het verleden te vereffenen.
De schrijvers weten niet duidelijk te maken waarom ze voor zon brede insteek hebben gekozen. Terwijl de kijker zich ondergedompeld voelt in de schrijnende ellende waarmee het jonge stel kampt, moet er tegelijkertijd geïnvesteerd worden in een kennismaking. Zo komen we er pas heel laat achter waar Leo zijn brood mee verdient en wordt de moeizame relatie tussen Paige en haar ouders geleidelijk uit de doeken gedaan. We moeten meeleven, maar het waarom hiervan moeten we nog wel zien te ontdekken. De rommelige benadering is een verwoede poging om de deprimerende premisse te stutten met zoveel mogelijk nuances en verklarende omstandigheden.
Ondanks de dubieuze en weinig diepgravende opzet is The Vow niet helemaal weggegooide tijd en moeite. Het casten van de getalenteerde McAdams en Channing was een goede keuze, waar zowel het mannelijke als het vrouwelijke publiek zich in zal kunnen herkennen en vinden. De krachtige chemie tussen de twee is de voornaamste reden om niet vroegtijdig af te haken. Dit komt vooral sterk naar voren in de vermakelijke, luchtigere scènes, al moet je de lol wel in kunnen zien van een vervreemd stel dat tegen allerlei genante situatie aanloopt. De acteurs komen door hun innemende vertolkingen zelfs weg met de matige karakteruitwerkingen die de schrijvers voor ze hebben opgeschreven. Alle sympathie gaat hierbij uit naar Leo en zijn engelengeduld.
Het duurt een lange tijd voor de twee eens in een fikse ruzie uitbarsten. De kibbelscène markeert ook het moment waarop Sucsy eindelijk eens wat risicos durft te nemen. De zijplotjes met Paiges ex en haar beste vriendin met wie ze gebroken heeft, worden wat afgeraffeld, maar blijken nog best functioneel en effectief. Als The Vow zijn einde nadert wordt weer teruggegrepen op de afgezaagde conventies van het genre. Sucsy meent dan verwachtingen van de kijker waar te moeten maken en verraadt hiermee dat hij de romantiek boven het drama verkiest. Het is betreurenswaardig dat de makers niet een stukje dieper hebben willen reiken.
Er bestaat immers ook nog een middenweg tussen vlakke romantiek waarbij alles wel weer goed komt en loodzwaar deprimerend relationeel drama. Er is met de aanwezigheid van de hoofdrolspelers, aangevuld met bijrollen van Sam Neill en Jessica Lange, immers genoeg in huis om er meer van te maken. The Vow is drama light, dat keurig alle hokjes afvinkt, maar de tragiek van een uiteenvallende relatie te lichtvaardig opvat.
