Muidhond is de verfilming van het controversiële boek van Inge Schilperoord. De drieëntwintigjarige Jonathan komt vrij bij gebrek aan bewijs nadat hij voor pedofilie heeft vastgezeten. Hij gaat weer bij zijn moeder wonen, waar hij controle over zijn impulsen probeert te krijgen. Dit wordt bemoeilijkt door het feit dat er net een nieuw buurmeisje is komen wonen.
Jonathan probeert zijn leven te verdelen in een strak schema. Vroeg opstaan, koken voor zijn moeder, werken bij een visfabriek en de hond uitlaten. Tijdens een wandeling met zijn hond komt hij een vis tegen die verstrikt zit in een net. Het blijkt een muidhond te zijn. Jonathan besluit hem te houden in een aquarium op zijn kamer en deelt de vis helende krachten toe. Het brutale negenjarige buurmeisje Elke weet ondertussen steeds meer het leven van Jonathan te infiltreren. Elke is steeds buiten te vinden omdat haar alcoholistische moeder niet goed voor haar zorgt. Al snel wordt duidelijk dat Jonathan steeds meer ongewone gevoelens voor het buurmeisje begint te ontwikkelen. Muidhond is een heftige reis door de psyche van het hoofdpersonage Jonathan.
Vlaams regisseur Patrice Toye brengt dit moeilijke verhaal in beeld met enorm beklemmend camerawerk. De cinematografie zorgt ervoor dat de kleine wereld om Jonathan heen hem en de kijker opslokt. De vervallen omgeving waar Jonathan en zijn moeder wonen, voegt veel toe aan dit opgesloten gevoel. Een deel van de kracht van de film is dat je als publiek toch enigszins meeleeft met Jonathan. Tegelijkertijd lijken de makers er ook heel bewust voor te kiezen om de kijker af en toe flink van het hoofdpersonage en de film af te keren. Wanneer Jonathan steeds meer gevoelens voor het meisje ontwikkelt, wil je eigenlijk niet verder kijken. Ook de scènes waarin Jonathan in de visfabriek werkt, zijn onprettig. Je kunt de vislucht bijna ruiken. Deze momenten maken de film soms een erg moeilijke zit.
Het boek is geheel geschreven vanuit de psyche van Jonathan. De film maakt een aantal andere keuzes, maar deze pakken overwegend goed uit. Muidhond slaagt erin om een genuanceerd verhaal te vertellen over een zeer moeilijk onderwerp. Tijmen Govaerts doet een flinke duit in het zakje en zet de getroebleerde Jonathan erg overtuigend neer. Ook de cinematografie intrigeert. Shots van Jonathan die aan een balk hangt en Jonathan die de vis in het aquarium aankijkt, zijn raak en mooi. Deze gewaagde, zware en taboedoorbrekende verfilming van een controversieel boek is uitdagend, maar zeker de moeite waard om te ondergaan.
