Thanks for Sharing
Recensie

Thanks for Sharing (2012)

Film over seksverslaving is pakkende mix tussen drama en feelgoodfilm.

in Recensies
Leestijd: 2 min 15 sec
Regie: Stuart Blumberg | Cast: Mark Ruffalo (Adam), Tim Robbins (Mike), Gwyneth Paltrow (Phoebe), Josh Gad (Neil), e.a. | Speelduur: 112 minuten | Jaar: 2012

“Het is alsof je wilt afkicken van crack terwijl het pijpje nog aan je lichaam vastzit.” Zo verwoordt Mike zijn jarenlange seksverslaving, waar hij inmiddels vanaf lijkt te zijn. Lijkt te zijn, want Thanks for Sharing laat zien dat verslaving altijd aan je blijft kleven. Loodzwaar laat debuterend regisseur Stuart Blumberg die gedachtegang echter nooit worden.

Als coscenarist van het integere The Kids Are All Right (Oscarnominatie) liet Blumberg al een soortgelijke aanpak zien. De film, over een lesbisch koppel en hun kinderen die een onbekende spermadonor als vader hebben, had niet het meest toegankelijke onderwerp, maar dankzij de goed afgewogen balans tussen lichtvoetig en serieuzer drama bleek dat geen enkel probleem te zijn. Vergelijkbaar gaat Blumberg te werk bij zijn regiedebuut over seksverslaving. De film legt niet het accent op het bewust doorbreken van taboes, maar draait meer om personageontwikkeling.

Blumberg mixt verhaallijnen door elkaar om verschillende stadia van verslaving te laten zien. Tim Robbins speelt een afgekickte vader die zijn ex-drugsverslaafde zoon weigert te vertrouwen, Mark Ruffalo een man die al jaren clean is, maar nog altijd moet meedraaien in de kliniek, en Josh Gad en zangeres P!nk (die hier laat zien ook een verdienstelijk actrice te zijn) de beginners binnen de groep onthouders. Wat die verschillende perspectieven laten zien, is dat honderd procent genezing lijkt te zijn uitgesloten en dat verslaving nooit makkelijker wordt. Zo gaat Thanks for Sharing niet over hoe mensen hun dwangmatige zucht naar seks overwinnen, maar hoe ze met hun eigen zwaktes moeten zien om te gaan.

In het meesterlijke Shame uit 2011, waarin de hoofdpersoon steeds dieper wegglijdt in zijn eigen seksverslaving, pakte dat meedogenloos hard uit. Blumberg heeft voor een minder uitzichtloos beeld gekozen en laat naast de ellende vooral hoop zien en de bereidwilligheid om elkaar te helpen.

Thanks for Sharing is daardoor makkelijker verteerbaar, maar weet jammer genoeg ook minder te beklijven. Ondanks dat seksobsessie een onderwerp is dat tot voor kort amper voorkwam in films (maar met Don Jon, een komedie over pornoverslaving, momenteel nog een vertegenwoordiger heeft) krijg je het gevoel dit type film al vaker te hebben gezien. Denk bijvoorbeeld aan het komische drama 28 Days, waarin Sandra Bullock een verslaafde speelt die tegensputterend aan een afkickprogramma moet meedoen.

Het siert Blumberg dat hij zich weerhoudt van de in Hollywood veelvoorkomende drang om alles glad te polijsten. Ook al volgt dit verhaal een vrij veilig pad, er zijn altijd nog wel rafelige randjes zichtbaar. Daar had misschien meer mee gedaan kunnen worden, maar desondanks is Thanks for Sharing een overtuigende combinatie van drama en feelgoodfilm geworden.