Het is de goden verzoeken om uitvoerig op drugs gecontroleerd te worden: als onverzorgde dertiger in je eentje vanuit Mexico de Verenigde Staten in proberen te rijden. Probleem voor David Clark. De slonzige kruimeldealer zonder vrienden of familie moet in korte tijd een grote lading wiet over de grens heen zien te smokkelen. Wanhopige tijden vragen om wanhopige maatregelen, dus komt hij met het idee om zich als een braaf gezinnetje in een camper voor te doen. Nu alleen nog de familieleden. Een stripper in geldnood, een punkmeisje van de straat en een sukkelige knul uit de buurt blijken daar allemaal wel voor te porren te zijn. De familie Miller kan op vakantie!
Het eenvoudige uitgangspunt is een bron voor een serie kluchtige toestanden in Were the Millers, de derde speelfilm van Rawson Marshall Thurber, die in 2004 doorbrak met de uitermate flauwe culthit Dodgeball: A True Underdog Story. Ook nu gaat de humor regelmatig behoorlijk de melige kant op, maar het blijft allemaal goed te behappen vanwege de enthousiaste cast en het scherp geschreven scenario (voor het eerst niet uit Thurbers eigen hand).
In grote lijnen is de loop van het verhaal wel te raden, maar zoals iedere roadmovie is het niet de eindbestemming die telt. Dat Were the Millers dus richting het slot steeds voorspelbaarder wordt, neemt niet weg dat het toch wel een geestige, bij vlagen hilarische film is geworden. De vier scenaristen die aan het verhaal sleutelden, onder wie het duo achter Wedding Crashers, weten het simpele plot uitstekend te benutten voor een aantal leuk verzonnen en slim uitgeschreven situaties.
Jason Sudeikis speelt een wietdealer die in de problemen komt nadat zijn geld en drugsvoorraad worden gestolen. Zijn baas geeft hem de kans om het goed te maken door een vrachtlading marihuana vanuit Mexico naar de Verenigde Staten te halen. Met een grote camper en drie nieuwe gezinsleden vertrekt hij dus naar het zuiden. Maar het smokkelen blijkt slechts een fractie van de moeilijkheden te zijn die op zijn pad liggen.
De film heeft wel wat weg van National Lampoons Vacation, waarin de vakantie die een familieman met zijn gezin voor ogen had, anders uitpakt dan verwacht. Sudeikis mag dan misschien niet het gevoel voor komedie van Chevy Chase hebben, maar ook hij weet hier diezelfde geforceerde gezelligheid op een aanstekelijke manier neer te zetten. Het is echter Ed Helms in een bijrol als zelfzuchtige drugsbaron die de film in een paar scènes naar zich toe weet te trekken. Tegen overacteren schurkt het wel aan, maar dat moet je voor lief kunnen nemen bij een film als deze.
Were the Millers moet het niet hebben van subtiele humor en schiet op momenten te ver door in platte grappen over seks en genitaliën, maar als geheel is hij afwisselend genoeg voor een avondje luchtig vermaak.
