David Verbeek heeft zijn hart en ziel verpand aan het Verre Oosten. De in 1980 geboren Nederlandse filmmaker vertrok na zijn afstuderen aan de Nederlandse Film Academie naar China. Sindsdien speelt Azië een prominente rol in zijn oeuvre. In 2008 bracht hij zijn tweede speelfilm Shanghai Trance uit, met een hoofdrol voor Tygo Gernandt, waarin west en oost samenkwamen. Opvolgers R U There en Club Zeus speelden zich respectievelijk in Taiwan en China af. Het accent in het werk van Verbeek is geleidelijk verschoven van de blik van een westerling op de oosterse cultuur en gewoonten naar de blik van China op de rest van de wereld. In Verbeeks nieuwste How to Describe a Cloud wordt dit duidelijk in de aanvaring tussen moderne wetenschap en tradities.
Tegenstellingen, op elk denkbare vlak, spelen een grote rol in Verbeeks vijfde speelfilm. Liling is een succesvolle muzikante en DJ die het helemaal heeft gevonden in de grote stad. Door haar broer wordt ze met de neus op de feiten gedrukt. Hun moeder, die ver weg op een eiland woont, is blind geworden. Zelf heeft Lilings moeder er niet zon enorme problemen mee. Afgezien van wat praktische problemen put de oude vrouw veel hoop uit het zesde zintuig dat ze naar eigen zeggen heeft ontwikkeld. Liling beziet blindheid louter vanuit het wetenschappelijke perspectief en wordt daarin aangemoedigd door doktoren en een oudere vriend. Door hen wordt Liling aangeraden tegenover haar moeder alles te omschrijven en beschrijven wat haar ogen niet meer kunnen waarnemen. Spiritualiteit en wetenschap botsen net zo zeer als oude tradities en het gejaagde moderne leven.
Het gevolg van de accentverschuiving in Verbeeks werk is, onvermijdelijk of niet, dat hij ons onwetende westerlingen steeds meer aan de hand moet nemen om nog mee te kunnen gaan in zijn verhalen. Wij lopen immers niet dagelijks rond in China of Taiwan. Verbeeks gebrek aan besef hiervan is wat de kijkers van How to Describe a Cloud zeer regelmatig opbreekt. De setting van een stadsmeisje dat wordt geconfronteerd met haar blinde, op het platteland wonende moeder is duidelijk afgebakend in de aftrap. In de verdere uitwerking van zijn thematiek wordt hij echter steeds abstracter en ondoorgrondelijker. Voor iemand die zich heeft ondergedompeld in de oosterse manier van leven en denken is dit ongetwijfeld prima te volgen, maar Verbeek sluit hiermee een groot deel van zijn op de wereld gerichte filmganger uit.
Net als in zijn vorige werk bevat How to Describe a Cloud krachtige momenten, maar de intermenselijke relaties waarop het verhaal hoofdzakelijk gestoeld is, worden lastig invoelbaar. Er heerst niet alleen een enorme cultuurkloof, Verbeek houdt niet zijn beide benen op de grond. Vooral het zijplot waarin Liling het probeert aan te leggen met een wetenschapper die fantaseert over vreemde wezens op verre planeten, komt niet goed uit de verf. Verbeek draait om de hete brij heen en reikt ons geen handvaten aan om mee te komen in de boodschap die hij wil overbrengen.
