Twee broers die elk een andere weg hebben gekozen in het leven: de ene is beroepscrimineel, de andere politieagent. We zagen het eerder al in We Own The Night en Pride and Glory, en nu komt dit thema opnieuw aan bod in Guillame Canets Blood Ties. Met een droomcast bestaande uit onder meer Clive Owen, Canets echtgenote Marion Cotillard, James Caan en Mila Kunis zouden we hier te maken kunnen hebben met een moderne klassieker binnen het misdaadgenre. Althans, dat zou je verwachten.
Het verhaal begint met de vrijlating van Chris in 1974, die twaalf jaar in de gevangenis heeft gezeten. Hij wordt opgevangen door zijn zus Marie en broer Frank. Broer is politieagent en wil Chris het liefst een eerlijk leven zien leiden. Eventjes lijkt Chris zich aan te passen met een normale baan, maar het criminele circuit blijft lonken.
Blood Ties is een remake van de Franse film Les Liens du Sang, waarin regisseur Canet zelf een van de hoofdrollen speelde. Canet schreef mee aan het scenario, samen met James Gray, die toch aardig wat ervaring heeft met verhalen waarin broederbanden de spil vormen (Little Odessa, We Own the Night). Toch komt Blood Ties niet helemaal uit de verf, juist door het scenario. De film is zonder enige reden een stuk langer dan het Franse origineel en het duurt even voordat er vaart in het verhaal komt. Juist het creëren van het tijdsbeeld lijkt Canet belangrijk te hebben gevonden. Eerlijk is eerlijk, hij weet het New York van de jaren zeventig prachtig in beeld te brengen, maar deze aandacht voor detail gaat ten koste van de kwaliteit van het verhaal. Ook gaan scènes soms te lang door, waardoor het hier en daar langdradig wordt. Met wat snijwerk in het script had dat allemaal voorkomen kunnen worden.
Met een mindere cast was Blood Ties waarschijnlijk een matig geheel geworden. Gelukkig voor Canet beschikt hij over acteurs die een hoop goed maken. Zij zorgen er voor dat het zeperige melodrama in ieder geval op boeiende wijze wordt neergezet. Clive Owen is natuurlijk een aparte keuze voor een New Yorkse rascrimineel, een rol die in eerste instantie aan Mark Wahlberg werd aangeboden. Maar Owen weet op geloofwaardige manier zijn Britse accent in te wisselen voor een uit Brooklyn en laat eens te meer zien tot een van de meest charismatische acteurs te behoren, die we graag zien in kwaliteitsproducties. Marion Cotillard is ook prima als de verslaafde ex van Chris en verder maken ook James Caan en Billy Crudup indruk als stervende vader en de 'goede' broer.
Juist omdat de cast zo fijn is om naar te kijken, is het vreselijk jammer dat Blood Ties niet wat beter uit de verf komt. Een sterker script met wat meer spanning en minder aandacht voor het creëren van de sfeer en tijdsbeeld zou daarbij hebben geholpen. Ook de soundtrack vol jarenzeventigklassiekers werkt dit tegen. Natuurlijk ondersteunt dit de sfeer van die tijd, maar een fijne Hans Zimmer soundtrack had wonderen kunnen doen om de spanning op te bouwen. Blood Ties is geen slechte film, maar het is niet de toekomstige misdaadklassieker die hij had kunnen zijn.
