Het leek alsof elk aspect van Prinses Diana's leven de voorpagina haalde. Ze was immers de meest gefotografeerde vrouw ter wereld, waardoor ze geen stap kon zetten zonder dat de pers haar op de hielen zat. Toch wist zij een klein stukje van haar leven privé te houden. Juist over dit onbekende deel van Diana's leven gaat de film Diana.
Na haar scheiding van prins Charles ontmoet Diana per toeval hartchirurg Hasnat Khan. Ze raken verliefd op elkaar en gedurende twee jaar beleven zij een knipperlichtverhouding. Khan is een gewone burger en bij hem thuis kan Diana eindelijk eens 'normaal' zijn. Maar natuurlijk blijft het leven van Diana verre van doorsnee, wat een hoop druk zet op de relatie. Khan is niet zo happig om Mr. Diana te worden en Diana heeft een haat-liefdeverhouding met roem. Aan de ene kant wil ze eraan ontsnappen, aan de andere kant heeft ze die constante adoratie en aandacht nodig.
Prinses Diana was een zeer gecompliceerd persoon, die zeker als interessant onderwerp zou kunnen dienen voor een film. Naomi Watts doet in de titelrol haar uiterste best en heeft duidelijk goed gekeken naar de manier waarop Diana zich bewoog, hoe ze sprak en keek. Het kapsel is exact hetzelfde en alle bekende jurken passeren de revue. Toch mist Watts iets wat Diana speciaal maakte, namelijk natuurlijk charisma. Watts mag dan hoog op de Hollywoodlijst staan vanwege haar talent, het speciale iets wat Diana wel had, mist zij compleet. Het blijft een soort na-apen, waardoor het nog duidelijker wordt hoe weinig ze op de echte Diana lijkt.
Dat Diana de plank misslaat, valt niet alleen aan Watts te verwijten. Ze wordt namelijk tegengewerkt door de tenenkrommende dialogen, die rechtstreeks uit Grey's Anatomy lijken te komen. Bovendien lijkt het alsof er niet eens is getracht om een accuraat beeld van Diana te schetsen. Alle negatieve kanten van haar karakter worden even aangestipt, maar daarna weer vergeten. Juist de tegenstrijdigheden in haar karakter maakten haar zo apart en menselijk. De scherpe humoristische kant die ze ontwikkelde, wordt eveneens vergeten. In plaats daarvan wordt gekozen voor een ultrasentimentele kijk op de laatste jaren van haar leven, waarbij alles zou hebben gedraaid om deze liefde in haar leven. Dodi al Fayed was schijnbaar niets meer dan iemand om Khan jaloers mee te maken. En de relatie met haar zonen wordt niet echt in beeld gebracht, waarschijnlijk om het Engelse koningshuis niet in het harnas te jagen.
De echte Hasnat Khan noemde de film een verraad van zijn relatie met Diana, geenszins gebaseerd op feiten, maar op uit de lucht gegrepen aannames. Hij zei niet van plan te zijn om de film in de bioscoop te gaan zien, een advies dat men van harte kan opvolgen.
