Er zijn een hoop mensen die houden van Formule 1 en werkelijk elke documentaire over de sport zullen verslinden. Maar het is moeilijker om de mensen die niks met de sport hebben te interesseren in dit onderwerp. Je bent immers liefhebber of hebt er een hekel aan. De documentaire van Paul Crowder probeert de fans tegemoet te komen, maar ook een breder publiek voor de geschiedenis van de Formule 1 te interesseren.
Als onderwerp heeft hij gekozen voor de veiligheid op de baan en hoe dit in de loop der jaren, met name door grote tragedies, veranderde tot de sport die het vandaag de dag is. We beginnen letterlijk aan het begin en zien de eerste Formule 1-races de revue passeren en hoe het succes hiervan de sport steeds groter maakte. De druk om de snelste te zijn werd keer op keer opgevoerd, met alle gevolgen van dien. Veiligheid was zeker geen prioriteit en coureurs kwamen geregeld om tijdens een race.
Op dit thema wordt voortgeborduurd, met een flink stuk over de coureurs die overleden op het circuit in de jaren zestig en zeventig, en de dodelijke jaren negentig, die ervoor zorgden dat de regels werden aangescherpt. De beelden die dit ondersteunen zijn afwisselend zinderend en emotioneel, iets waar de filmmaker een goede balans in heeft weten te vinden. Hoewel we veel schokkende beelden te zien krijgen, krijg je nergens het idee dat de filmmaker je aandacht probeert vast te houden door op de sensatietour te gaan. Hij laat juist mensen die deze coureurs kenden eerst uitgebreid aan het woord, waardoor je een compleet beeld van ze krijgt. Daarna zien we pas hoe ze aan hun eind kwamen, waarbij de dood van Senna kennelijk te schokkend was om toe te voegen. Hier horen we alleen maar over, maar de fans van de sport weten vast nog maar al te goed hoe die helikopterbeelden eruit zagen en de hoop die er was, toen hij even leek te bewegen.
De poule aan interviews is op zijn zachtst gezegd rijk. Coureurs van Jackie Stewart tot Lewis Hamilton komen aan het woord. Ook zien we interviews met de mensen die zich hebben ingezet om de sport veiliger te maken zoals Bernie Ecclestone en professor Sid Watkins, maar ook de mensen die ertegen waren en uitleggen waarom zoals Jacky Ickx. Ook Michael Schumacher komt uitgebreid aan het woord, iets wat emotioneel is om te zien, omdat je weet wat hem nadien is overkomen.
Hoewel de documentaire van begin tot eind boeit, is het wel jammer dat de filmmaker het te breed heeft aangepakt. Hij wil zo graag alles laten zien en alle interviews erin houden, dat hij her en der van de hak op de tak springt. Na lange tijd het tijdsbeeld van een periode te hebben geschetst en de bijbehorende coureurs aan het woord te laten, vat de voice-over (van niemand minder dan Michael Fassbender) iets waar geen tijd is om op in te gaan, samen met een zin of twee. Dat schept dan eventjes verwarring, omdat je ineens een decennium helemaal overslaat. Ook maakt Crowder heel af en toe een foutje door een beeld te tonen van een andere race dan waar de voice-over het op dat moment over heeft. Natuurlijk valt dit alleen de echte kenners op en doet het verder niet af aan het kijkgenot. Wie van Formule 1 houdt, moet deze documentaire zeker kijken omdat het de sport op respectvolle manier neerzet, en het gevoel waarom mensen er zo van houden tastbaar weet te maken. Maar ook mensen die werkelijk niks hebben met de sport zullen deze film fascinerend vinden en verbaasd staan van de rijke historie en emotie die achter die razend snelle auto's schuilgaat.
