Volwassen worden valt niet mee, zeker als er naast alle tienerhormonen ook nog magische krachten door je lichaam heen gieren. Komt dat uitgangspunt bekend voor? Dat zou goed kunnen, want de afgelopen jaren wordt het filmpubliek ermee doodgegooid. Tientallen makers hopen de nieuwe Twilight in handen te hebben. Wolves doet een poging door met een minder brave variant op de proppen te komen.
Een aardig idee, maar in handen van schrijver en debuterend regisseur David Hayter komt er weinig flitsends uit naar voren. Met een zichtbaar laag budget heeft Wolves regelmatig iets weg van een film die je in ergens in een uitverkoopbak zou kunnen vinden. Dat de actiehorror toch in de Nederlandse bioscopen verschijnt, heeft waarschijnlijk te maken met de naam die Hayter als scenarist heeft opgebouwd.
Op de poster staat trots vermeld dat Wolves dezelfde schrijver heeft als X-Men en Watchmen. Wat achterwege wordt gelaten, is dat die superheldenfilms werden geregisseerd door makers met de nodige kennis en ervaring, die bovendien konden werken met veel hogere budgetten. Daar komt bij dat Hayter hiervoor altijd speelfilms schreef die gebaseerd waren op bestaand materiaal en altijd met medewerking van een andere scenarist. Wie zich dus door de titels op de affiches laat lokken, zou wel eens van een koude kermis thuis kunnen komen.
Wolves is een doorsneeverhaal over een jongen die ontdekt dat hij een weerwolf is en zijn dorp ontvlucht wanneer hij na een black-out zijn ouders afgeslacht aantreft. Op papier zou Cayden waarschijnlijk moeten kampen met een zwaar trauma, schuldgevoelens en diepe rouw, maar in de film blijft daar weinig van over. Hoofdrolspeler Lucas Till komt niet verder dan af en toe zijn ogen samenknijpen of zijn shirt uittrekken.
In het afgelegen stadje waar Cayden een nieuw anoniem leven probeert op te bouwen, ontdekt hij een geheim en gevaarlijk weerwolvengenootschap. Hij moet proberen niet op te vallen, terwijl er intussen iets moois begint op te bloeien hem en de knappe dame uit de lokale bar. Dat tweede zorgt later in de film voor een korte scène die laat zien dat seks er niet zo zacht en voorzichtig aan toe hoeft te gaan als in Twilight.
Qua actie is het minder duidelijk dat Wolves is gemaakt voor een (iets) volwassener en mannelijker publiek. Voor een weerwolvenfilm die de strengste leeftijdskeuring heeft gekregen, valt het bloedvergieten nog wel mee. Misschien heeft dat te maken met het beperkte budget, dat het waarschijnlijk ook niet heeft toegelaten om voor overtuigend of spannend spektakel te zorgen.
Wat wel aardig past, is dat de horrorbeesten voor een keer niet uit de computer komen, maar mensen in pakken zijn. Als ze dan in de ontknoping op elkaar in meppen en tegelijkertijd dingen schreeuwen als dit is mijn stad!, kan de kijker zich weer even wanen in een B-horror uit de jaren tachtig. Wellicht heeft dat voor sommige bezoekers nog een bepaalde charme, maar een nieuwe succesreeks - waar op het einde de deuren voor worden opengezet - is zeer onwaarschijnlijk.
