De Amerikaanse president Barack Obama kondigde eind november 2014 aan dat het voor een groep van ruim vijf miljoen immigranten een stuk makkelijker gaat worden om hun illegaliteit van zich af te schudden. De groep die langer dan vijf jaar in de Verenigde Staten verbleef en hun kinderen die in het land geboren zijn, maken nu grote kans op het Amerikaanse staatsburgerschap. Voor de El Salvadoraanse familie Garcia is het niet zon feest. Zij groeien op in één van de armste delen van Los Angeles tijdens het dubieuze bewind van George W. Bush ten tijde van zijn strijd in Irak. Het gezin van de ambitieuze Jesus moet voortdurend over hun schouders kijken uit angst opgepakt en uitgezet te worden. Het gezinshoofd hoopte nog wel dat in Los Angeles alles beter zou worden. Zijn twee zoons in het gareel houden, ziet hij als zijn belangrijkste taak.
Jonge immigranten zoals Jesus oudste zoon Beto wordt een vette worst voorgehouden tijdens een promotiepraatje van het Amerikaanse leger op Betos school. Als de puber besluit te tekenen voor het leger ligt niet alleen een goede baan in het verschiet, maar het is bovendien een belangrijke stap naar een legale status voor zijn familie. Vader Jesus vindt dan ook dat zijn telg moet weten wat hem te doen staat. Een opleiding bij het leger trekt de jongen bovendien uit de criminaliteit, want de Pico-Union buurt waar hij rondhangt is vergeven van de bendes en Beto heeft de verkeerde vrienden. Betos jongere broertje, de veertienjarige Angel, oogt een stuk onschuldiger. Hij gaat het liefst naar het voetbalveld en houdt zich verre van het bendeleven. Zijn weg naar volwassenheid krijgt een flinke optater als hij in contact komt met de mooie Jazmine. Als dochter van een zwarte politieagent wordt ze heel beschermd opgevoed. Palief zit dan ook niet te wachten op een omgang tussen zijn dierbare dochter en de latino. Het werkt een zwak Romeo en Julia-verhaaltje in de hand.
Greencard Warriors is het eerste internationale project van de Nederlandse filmmaakster Miriam Kruishoop. Ze begeeft zich op nieuw terrein door zich te mengen in de complexe culturele en sociale structuren van een uitzichtloze wijk van Los Angeles. De regisseur brengt dit op een ongelukkige wijze tot uiting. Namelijk door te vervallen in clichés en een onevenwichtige verhaalstructuur te hanteren. Ze vertelt de verhalen van twee gezinnen, maar met een te sterke nadruk op dat van de familie uit El Salvador. Wat we eruit weten te destilleren is dat het eigenlijk niet uit maakt of een vader nu wel of niet invloed op zijn kinderen weet uit te oefenen. Jesus heeft haast geen grip op wat zijn twee zoons uitvreten. Jazmines vader wil zijn dochter vrij laten, maar probeert haar leven juist te sturen. Het blijkt een zinloze onderneming voor de twee mannen, want hun kinderen doen toch wel waar ze zelf zin in hebben. Ze staan aan de twee uiteinden van het spectrum en kennen allebei op hun eigen manier het klappen van de zweep.
Kruishoop weet niet het maximale uit haar veelal onbekende acteurs te halen. De cast die het latinogezin vertolkt, vertoont houterig acteerwerk, wat deels is ingegeven door afgezaagde dialogen die niet natuurlijk bekken. Dit valt vooral op bij de Amerikaanse teksten die op een onnatuurlijk en soms zelfs opzeggerig toontje hun monden verlaten. Dit trekt gaandeweg wel wat bij, maar het zorgt voor een valse start. Een eenzaam maar voorzichtig hoogtepunt is een enorme emotionele uitval die Jesus heeft tegenover twee militairen. Dit is het verbale vuurwerk dat Greencard Warriors veel meer had kunnen gebruiken. Het effect ervan is jammer genoeg minimaal, omdat het omgeven is door zo veel missers. De gebeurtenissen volgen elkaar in hoog tempo op, waarbij de grote mate van voorspelbaarheid Kruishoop en haar sympathieke project al snel parten gaat spelen. Hoe goedbedoeld en ambitieus haar inspanningen ook zijn, het komt maar niet goed uit de verf. Het gevoel bekruipt je dat dit een wereld is waarmee de Nederlandse zich beter niet mee had kunnen inlaten.
Lees ook het interview met regisseuse Miriam Kruishoop.
