De films die het goed doen op het Sundance Film Festival zijn vaak titels om in de gaten te houden. Slow West won er de World Cinema Dramatic Jury Prize en heeft aan het roer een debuterende regisseur, die na het Amerikaanse festival meteen werd uitgeroepen tot een van de meest verrassende filmmakers van deze tijd.
De eersteling van deze John MacLean gaat over Jay, een jongen die op zoek gaat naar zijn liefde in het negentiende-eeuwse Amerika en daarvoor een flinke tocht moet maken door onherbergzaam en gevaarlijk gebied. Gelukkig komt hij de cowboy Silas Selleck tegen, die ziet dat de jongen dit niet in zijn eentje kan klaren en hem vergezelt op zijn reis. Selleck doet dit echter niet vanuit de goedheid van zijn hart. Het meisje naar wie Jay op zoek is, wordt samen met haar vader gezocht voor moord. De twee opsporen, levert behoorlijk wat vindersloon op.
Omdat het een western betreft, verwacht je een film vol verwassen kleuren met de ene scène nog stoffiger dan de volgende. Maar niks is minder waar. Het landschap speelt een belangrijke rol, maar is juist ontzettend fel en kleurrijk in beeld gebracht. Dat geeft de film meteen een lichtere sfeer. Hij zit vol mooie natuurshots (opnamelocatie Nieuw-Zeeland fungeert prima als het woeste negentiende-eeuwse Amerikaanse landschap) die het gevoel van Jay benadrukken, dat hij op zoek is naar een speld in een hooiberg. Daarnaast vallen er een hoop snufjes van andere genres te bespeuren. Humor is bijvoorbeeld volop aanwezig, zelfs op de meest spannende momenten, zonder ooit de gevoelige kant van het verhaal uit het oog te verliezen. Het resultaat is een unieke mengelmoes, die heel fris aanvoelt.
Een ander pluspunt is de manier waarop Michael Fassbender de rol van Silas neerzet. Hij is de personificatie van cool in de stijl van Clint Eastwood en weet van Silas meer te maken dan slechts een typetje. Kodi Smit-McPhee is tot nu toe waarschijnlijk het bekendst door zijn rol als de zoon van Viggo Mortensen in The Road, maar laat zien de overstap naar volwassener rollen prima te kunnen maken. De interactie tussen hem en Fassbender is mooi om te zien en geeft de film af en toe een melancholiek vleugje.
De titel Slow West doet misschien anders vermoeden, maar de film heeft slechts een speelduur van vierentachtig minuten. Dat had best wat langer mogen zijn, maar verder is dit een fijne, vermakelijke film met de juiste balans tussen drama en komedie. John MacLean is dus zeker een filmmaker om in de gaten te houden.
