Disneyfilms vormen voor velen een belangrijk onderdeel van hun jeugd. In het geval van Owen, die centraal staat in de documentaire Life, Animated, waren ze de sleutel naar het leren communiceren met de wereld.
Owen is een praatgrage kleuter die op zijn derde ineens in zijn ontwikkeling achteruit gaat. Hij stopt met praten en zijn ouders krijgen te horen dat hij autisme heeft. Plots weten ze niet meer hoe zijn toekomst eruit zal zien en of ze ooit met hun zoon zullen kunnen communiceren. Maar een ding is zeker: Owen is gek op Disneyfilms en kijkt ze continu. Ze komen erachter dat hij via de films probeert zijn eigen leven te bepalen en hij begint over de films en hun personages ineens weer te praten met zijn ouders. Voor hen vormt dit een halleluja-moment en in de jaren die volgen, gebruiken zij samen met Owen de films om hem te helpen zich verder te ontwikkelen.
Owen is begin twintig als de camera hem volgt en nog altijd vormen de films een handleiding voor hem in de manier waarop hij de wereld ontcijfert en leert begrijpen. Hij baseert emoties op de dingen die hij in de films voorbij heeft zien komen en deze geven hem de bouwstenen om een leven in de maatschappij op te kunnen bouwen. Maar nu hij volwassen is, wordt het moeilijk om hem ook te leren over de dingen van het leven die niet in Disneyfilms voorkomen. Die eindigen met een lang en gelukkig leven dus zaken als seks en liefdesverdriet zijn voor de jongen hierdoor moeilijk te bevatten. Deze komen immers niet echt voor in de films dus hoe breng je hem deze bij?
Owen weet op een heel natuurlijke en ontwapenende manier onder woorden te brengen wat autisme is en hoe hij opgesloten zat in zijn eigen lichaam. We volgen hem terwijl hij zijn ouderlijk huis verlaat om zelfstandig te gaan wonen. Dit is voor Owen en zijn familie een spannende periode. Iets wat Owen verwerkt door bijvoorbeeld Bambi en The Lion King te kijken, films waarin de jonge hoofdpersonages er ineens alleen voor komen te staan. Maar de documentaire blijft altijd positief en belicht niet alleen de moeilijkheden maar ook wat Owen wel allemaal kan. Een mooi moment is als zijn moeder zegt hoe trots ze op hem is. "Wat is de maatstaf voor een succesvol leven eigenlijk," zegt ze. Zij en haar man hadden ook dromen voor Owen toen hij werd geboren, die hij nu niet waar zal kunnen maken. Maar hij heeft voor zijn doen gigantische sprongen gemaakt in zijn ontwikkeling en geeft zelfs lezingen waarin hij anderen probeert uit te leggen hoe het is om met autisme te leven. Veel mensen denken dat mensen met autisme geen sociale contacten willen aangaan, vertelt hij in zijn lezing. Maar volgens hem was dit voor hem helemaal niet het geval. Hij snakte ernaar en voelde zich eenzaam, maar wist gewoonweg niet hoe hij de mensen om hem heen zou kunnen bereiken.
Mooi zijn ook de geanimeerde delen gebaseerd op een kort verhaal dat Owen schreef over de manier waarop hij zich als kind voelde. Gepest op school maakte hij een verhaal over een jongetje dat de beschermheer wordt van de bijfiguren uit de Disneyfilms. Want hij voelde zich in alle situaties ook een bijfiguur, nooit de heldhaftige hoofdpersoon. Life, Animated is van begin tot eind een mooi en duidelijk portret vol gevoel, waarin je een goed beeld krijgt van Owens leven. Het had al snel sentimenteel kunnen worden, maar het is knap dat regisseur Roger Ross Williams dat weet te voorkomen. Er gebeurt niet zoveel, maar de vlotte en afwisselende vertelstijl zorgt ervoor dat er vaart in zit en boeiend blijft. Na afloop heb je niet alleen een beter beeld van Owen maar ook van wat autisme kan inhouden.
