Regie: Carrie Cracknell | Scenario: Ronald Bass, Alice Victoria Winslow | Cast: Dakota Johnson (Anne Elliot), Cosmo Jarvis (Frederick Wentworth), Henry Golding (Mr. Elliot), Richard E. Grant (Walter Elliot), Nikki Amuka-Bird (Lady Russell), e.a. | Speelduur: 109 minuten | Jaar: 2022

Het is weer eens tijd voor een Jane Austen-verfilming. Deze keer is het de beurt aan Persuasion. Net als bij meer recente kostuumdrama's, denk aan een andere Austen-verfilming zoals Emma of aan The Personal History of David Copperfield, heeft deze nieuwe incarnatie een scheutje extra humor en sarcasme aan het aloude recept toegevoegd. Dat maakt de film slechts ietsje minder droog.

Anne Elliot zit na acht jaar nog steeds in zak en as nadat ze niet met haar geliefde heeft kunnen trouwen omdat hij niet rijk genoeg was voor haar familie. Dan duikt hij weer op, maar uiteraard staat het verleden nog tussen de twee in. Anne bemoeit zichzelf met het overbrengen van deze verwikkelingen naar het publiek. Niet alleen vertelt ze bijvoorbeeld wie de familieleden zijn terwijl ze in de camera kijkt, maar ze werpt in ware Fleabag-stijl ook regelmatig veelbetekenende blikken naar de kijker.

Het nadeel van zo'n uitgesproken keuze is dat het naast eerdere films en series die dit soort middelen inzetten, al snel opvalt dat dit trucje alleen werkt als het goed toegepast wordt. Het is nu slechts een vermoeiende afleiding. De dialogen die Anne afsteekt om de kijker bij te praten doen vooral aan alsof de informatie van de roman het makkelijkst op deze manier kan worden overgebracht. De knipogen richting de camera zijn slechts een gimmick, er wordt geen diepere betekenis aan verbonden.

Persuasion lift onsuccesvol mee op het succes van andere kostuumdrama's en kan ook niet meer revolutionair genoemd worden vanwege zijn kleurenblinde casting. Wat aldus overblijft is een weinig verheffende film. De kostuums zijn prima, maar springen er niet uit. De dialogen zijn een wat ongemakkelijke mengeling van ouderwets taalgebruik en nieuwerwetse uitdrukkingen. Hierdoor lijkt Persuasion op twee gedachten te hinken. Dit wordt ondersteund door een dertien-in-een-dozijn-pianosoundtrack en sluit af met een nieuw nummer van Birdy dat meer emotie weet op te roepen dan de rest van de film.

Een groot probleem is de chemie tussen Anne en teruggekeerde geliefde Frederick. Dakota Johnson staat een beetje buiten de filmwereld door de keuze om haar constant de vierde wand te laten doorbreken, waardoor het lastig is met haar mee te leven. Cosmo Jarvis overtuigt niet met zijn acteerwerk en kijkt het grootste deel van de film slechts verdrietig en gekweld. Henry Golding als de neef van Anne, die er mogelijk met de erfenis vandoor gaat, valt naast hem veel meer op met zijn speelse, opvallende persoonlijkheid.

Ondanks pogingen om alles wat op te schudden, slaagt Persuasion er niet in de kijker mee te laten leven met het wel en wee van Anne. Komedie en de serieuzere emotionele lading gaan hier niet samen. Deze kan dus op de stapel overbodige boekverfilmingen.

Persuasion is te zien bij Netflix.