in Recensies
Update:
Een zombie-apocalypse is meestal niet iets om te vieren. Voor Francis en Iris uit de Filipijnse film Outside kan het echter dé tweede kans zijn om hun falende huwelijk en de relatie met hun zoons Joshua en Lucas uit de put te trekken. Zeker wanneer ze een veilig onderkomen vinden in het ouderlijk huis van Francis lijkt alles helemaal de goede kant op te gaan. Langzaam komt naar boven dat er toch iets meer schuilt achter Francis' altruïstische bedoelingen en blijkt dat er binnen het huis eigenlijk veel meer gruwelijkheden te vinden zijn dan buiten.
De focus ligt bij het specifieke genre van de zombie-apocalyps vaak meer op de wereld na de apocalyps en hoe de mensheid reageert op deze algehele vernietiging dan op de chaos tijdens de epidemie zelf. Outside focust niet op de maatschappij als geheel, maar op een enkel gezin en hun onderlinge relaties. Francis' overleden vader en zijn afwezige broer hebben zo'n grote impact op het gezin dat het meestal voelt alsof er zes mensen in de ruimte aanwezig zijn in plaats van vier. Deze claustrofobische sfeer past goed bij het plot.
Juist doordat Outside meerdere (best wel aardige) scènes met zombies bevat, blijft de daadwerkelijke dreiging indrukwekkend lang onder de radar. Het feit dat Francis krankzinnig wordt door onder andere zijn heftige jeugdtrauma, komt pas echt naar boven in het begin van de derde akte. Op dit moment krijgt de rest van het gezin dit ook pas door, waardoor de kijkervaring eng gelijkloopt met dat van de personages. Daarnaast is de langzame aftakeling van Francis goed genoeg weergegeven dat eerdere gebeurtenissen meteen in een ander licht komen te staan na de onthulling.
Vlak voordat pas echt duidelijk wordt dat Francis niet gezond meer is, bevat de film een paar goede voorbeelden van sterk geacteerde psychologische horror. Francis is vanaf het begin af aan al vrij stoïsch, ogenschijnlijk omdat hij zo om kan gaan met de gruwelijkheden die hij meemaakt of vanwege zijn trauma. Hoe koelbloedig hij vervolgens zijn familie manipuleert, verhalen verdraait en angst zaait onder zijn kinderen laat de nekharen echter recht overeind staan.
Francis blijft echter voor het grootste gedeelte goed in balans tussen 'overdreven psychotisch' en 'te zielig om als gevaar te kunnen worden gezien'. Vooral de vele nawerkingen van zijn trauma, veroorzaakt door het feit dat hij weer in zijn ouderlijk huis woont, maken van hem een gelaagd personage. Daarnaast is het gedurende de hele film duidelijk dat hij veel om zijn kinderen geeft, zelfs in zijn meest gestoorde toestand. Ook geeft de zombie-apocalyps hem bijna genoeg begrijpbare redenen om te handelen zoals hij handelt.
Doordat het tempo van de film behoorlijk traag is en shots (soms net iets te) lang aangehouden worden, kan de film lang stilstaan bij intellectuelere overdenkingen. Outside roept namelijk de vraag op wat geaccepteerd gedrag eigenlijk is, door bovennatuurlijke aan alledaagse horror te koppelen. Als Francis' acties alleen maar te begrijpen zijn in de context van een zombie-apocalyps, wat is dan het excuus voor het accepteren van dezelfde acties in de wereld buiten de film, waarin deze omstandigheden niet van toepassing zijn?
Outside is te zien bij Netflix.
