Het koppeltje Maya en Ryan is op reis door Amerika. Na een korte lunchpauze wil hun auto niet meer starten, maar gelukkig kent de serveerster een beschikbare AirBnB. Ze krijgen al gauw bezoek van een mysterieus meisje dat op zoek is naar ene Tamara. Ze keert nog een paar keer terug, maar haar aanwezigheid is niets vergeleken met de psychopathische indringers waar ze het later mee aan de stok krijgen.
De originele The Strangers stamt uit 2008, maar krijgt nu al deze reboot. De film verdiende geen bakken met geld maar is wel een hitje te noemen vanwege het zeer lage budget. Het was een film waarvan er in die tijd wel meer werden gemaakt: mensen die belaagd worden door gemaskerde wildvreemden. Is die hype nog sterk genoeg aanwezig om een nieuw begin te rechtvaardigen?
Chapter 1 is in ieder geval een waardeloze herstart, hoewel dat de maak van deel twee zeker niet zal tegenhouden. De film opent met een man op de vlucht in een bos. Mogelijk komen latere delen terug op deze man, maar dit eerste deel doet vrij weinig met dit personage. Het is zo'n typisch horrorfilmpersonage dat niet oplet tijdens het rennen en daardoor struikelt over van alles en nog wat.
De toon is gezet. Wat volgt is de lange en oninteressante introductie van Maya en Ryan en hoe ze in het huisje belanden. Weer zo'n klein dorpje in de VS waar men een afkeer lijkt te hebben van buitenstaanders, en waar elke inwoner overkomt als een dreiging. Een van hen merkt op dat het echt onacceptabel is dat het stel na vijf jaar samen nog niet getrouwd is (praktisch een zonde in de VS). Kort daarna krijgen ze van twee enge jongetjes een flyer van de plaatselijke kerk en de vraag of ze zondaars zijn.
Is dit de boodschap van de film? Volgens de regels van het geloof zijn Maya en Ryan zondaars: niet getrouwd en toch seks! En vervolgens krijgen ze belagers op hun dak. Of is het gewoon voor de sfeer en heeft dit verhaal helemaal geen diepere laag? De film heeft in ieder geval geen enkele originaliteit of logica.
Na de lange introductie volgt een lange periode waarin Maya, even alleen thuis omdat Ryan eten is gaan halen (vreemd, want ze arriveerden met boodschappen), wordt bespied door de belagers. Te zien is hoe ze achter haar voorbij lopen zonder dat ze het opmerkt. Maar waarom? Heeft dit enige andere functie dan spanningsopbouw en een kapstok voor schrikeffecten? Het lijkt van niet.
Het is zelfs zo onzinnig dat de computer eraan te pas moet komen. Maya staat te douchen terwijl een belager pal naast haar staat te gluren. Volgens het boekje doet Maya een stap achteruit zodat de kijker de slechterik niet meer kan zien. Ze draait zich om, en hij is weg. Alleen is in dit shot de schouder van de belager nog in beeld aan de ene kant, maar in de open ruimte tussen Maya's gebogen arm zien we al de lege achtergrond. De man is letterlijk via digitale effecten weggewerkt.
De struikelende man van het begin is een genie vergeleken met Maya en Ryan op het moment dat de belagers in actie komen. Een werkende telefoon in handen hebben, maar niemand bellen. Hun hoofd door een ingeslagen deur steken nadat ze de belagers vijf seconden niet meer hebben gehoord en concluderen dat ze veilig zijn. Een huis propvol strijdtuig (inclusief een keuken met scherpe messen) verlaten om naar een schuur verderop te sluipen om naar wapens te zoeken.
Het gaat maar door met de ene na de andere domme en onrealistische beslissing. De schrijvers zijn aartslui te werk gegaan. Toch is het allemaal redelijk effectief, dankzij de vaardigheid van Renny Harlin. Hij filmt het op zo'n manier dat het toch spannend is. Het boeit allemaal voor geen meter en er is amper connectie met de hoofdpersonages, maar de spanning zit er wel in.
Helaas houdt het daar op. Leuk voor tieners die nog nooit een enge film hebben gezien en een eerste ervaring willen zonder afleidend plot of personages die meer dan één dimensie hebben, empathie opwekken of logisch gedrag vertonen. Voor de rest is dit een clichématig samenraapsel van elementen waar zelfs gematigde horrorliefhebbers mee bekend zijn. Hopelijk is dit slechts een opzet voor wat uiteindelijk een verrassend deel twee gaat worden.
