Regie: Paula Elle| Scenario: Hayley Carr Guy Yosub | Cast: Jen Lilley (Tracy Wise), Jesse Hutch (Graham), Kate Twa (Sarah), ShellyLyn Williams (Barbara), Laura Yenga (Annie), e.a. | Speelduur: 85 minuten | Jaar: 2022

B&B Merry slaagt erin alles zodanig voor te kauwen dat de enige moeite die nog vereist wordt, het lezen van de ondertiteling is. De aandacht wordt nauwelijks gegrepen of vastgehouden, van een origineel script of uniek of apart camerawerk is geen sprake. Er wordt geen enkele inzet gevraagd van de kijker. Gezichtsuitdrukkingen hoeven niet geïnterpreteerd te worden, scènes hoeven niet onthouden te worden zodat het verhaal later niet verwarrend wordt en grappen hoeven niet begrepen te worden (en slechts in het beste geval om worden gelachen).

In B&B Merry wordt reisblogger Tracy uitgenodigd voor een romantisch weekendje weg in het kerstige B&B Merry in Silver Peak. Tracy krijgt daarnaast een baan aangeboden door een prestigieus reismagazine waarvoor ze ook het super-de-luxe Park View hotel in diezelfde stad moet beoordelen. Als echter blijkt dat Graham, de knappe zoon van de B&B-eigenares, Tracy heeft uitgenodigd in de hoop dat haar blog de B&B weer winstgevend kan maken, komt Tracy's professionele onafhankelijkheid onder vuur te liggen. Het Park View hotel is namelijk de reden dat B&B Merry geen klanten heeft.

Het idee van het scenario is interessant en de film weet daar redelijk van te profiteren. De spanning tussen de personages wordt weliswaar aangedikt en behouden doordat de film Tracy nooit laat uitpraten en algemene logica (bijvoorbeeld dat de ochtend niet in drie minuten alweer avond is) wordt soms wel eens achtergelaten op de kerstmarkt. Maar Tracy's worsteling wordt in ieder geval genoeg tijd gegeven om enigszins geloofwaardig en interessant te worden. Echt spannend wordt het natuurlijk nooit, aangezien het einde al rotsvast staat sinds de eerste ontmoeting tussen Tracy en Graham, maar dat is niet erg.

B&B Merry is namelijk niet gemaakt om te verrassen of te inspireren, maar om te vermaken en daar slaagt het in. De kerstsfeer barst van elk frame en het mierzoete verhaal is makkelijk te behappen en laat een zeer prettige nasmaak na. De personages doen dat echter niet. De twee hoofdpersonages hebben in ieder geval nog meerdere motivaties en interesses, maar alle andere worden geredigeerd tot welgeteld één eigenschap en één rol die ze spelen voor de hoofdpersonages.

Zo is bijvoorbeeld Annie, de beste vriendin van Tracy, altijd met haar kind bezig en verschijnt alleen in de film om Tracy liefdesadvies te geven. De opbouw van de film is al even eentonig. Tracy/Graham snapt zijn/haar gevoelens niet, zijn/haar vriend(in) geeft goedgemutst advies met algemene uitingen en de scène is afgelopen. In de volgende scène past Tracy dan wel Graham de net verworven kennis toe en vordert het plot een beetje, totdat een van de twee personages op een struikelblok stuit, diegene weer advies nodig heeft etc.

Dit kan een goede structuur zijn, mits de lessen die er geleerd worden niet letterlijk worden verteld, want dan kan het een soort speurtocht naar de nieuwe inzichten en tactieken worden. B&B Merry heeft deze memo klaarblijkelijk niet ontvangen, aangezien elke les niet alleen genoemd wordt in het gesprek tussen Tracy/Graham en de vriend(in), maar ook nog eens wanneer Tracy/Graham de les toepast. Van 'show don't tell' is er in deze film dus geen sprake, maar kerstfilms hoeven toch niet meer dan 'show met kerstbel' te zijn en dat is B&B Merry in ieder geval ten volle.

B&B Merry is te zien bij Netflix.