De kans dat je als filmmaker zonder cv aan de slag kunt in Hollywood, is zo goed als nihil. Misschien als een van je ouders een grote ster is. De rest moet zich eerst bewijzen, en heel wat regisseurs doen dat via kleinschalige producties en dat is nog zacht uitgedrukt, het zijn meestal films waar iedereen vrijwillig aan meewerkte. De maker van Malum rondde de filmschool af, werd vrienden met horrorschrijver Clive Barker, maakte zo'n low-budgethorrorfilm en bereikt nu onze bioscopen met een goedkope remake daarvan.
Jessica, een groentje als politieagent, heeft nachtdienst in het bureau waar haar vader zelfmoord pleegde. Het is een redelijk groot pand, maar ze is er helemaal alleen. Of toch niet? Tijdens de nacht krijgt ze antwoorden op wat er met haar vader is gebeurd, en hoe dat verbonden is met de sekte waaruit hij enkele meisjes heeft gered.
De originele versie uit 2014 heet Last Shift en is, anders dan men zou denken, geen korte film. Net zoals Sam Raimi met zijn The Evil Dead heeft schrijver-regisseur Anthony DiBlasi zijn film gewoon nog een keer gemaakt, maar dan meer zoals hij het liever had gewild. Alleen heeft hij geen tientallen miljoenen gekregen voor dit project.
Dat is te zien aan de beeldkwaliteit; er was geen geld voor een ervaren cameraman die met minimale middelen iets professioneels kan maken. Toch ziet het er niet slecht uit. Met digitale camera's in handen van iemand die weet wat 'ie doet is de kwaliteit al snel acceptabel. Maar het blijft knap dat deze film een Nederlandse release heeft gekregen.
Dat is te danken aan twee dingen: goede acteurs en geslaagde horror. Niet elke acteur in Malum is gezegend met talent, maar er zitten er een paar tussen die aangenaam verrassen. Vooral hoofdrolspeelster Jessica Sula. Ze speelt het niet stoer, maar uiterst kwetsbaar. De kracht van haar personage zit hem in het feit dat ze ondanks de angst gewoon haar werk doet. In een kort moment kan ze een regenboog aan emoties tonen. Het is ook een passende en originele regiekeuze om Jessica op het gevaar te laten afrennen in plaats van traag te schuifelen.
Dat is echter wel waar de film grotendeels mee gevuld wordt. Jessica zit steeds in een kamer wanneer ze ergens in het pand een geluid hoort, waar ze vervolgens op af gaat. Dat is de eerste keer al niet bijzonder interessant of spannend, maar het wordt er de daaropvolgende twintig keer niet beter op. De sterke moment zijn juist wanneer er bizarre keuzes worden gemaakt.
Bijvoorbeeld als Jessica een prostituee met een schaafwond binnenhaalt en helpt. De vrouw staart ineens angstig voorbij Jessica's schouder en begint te raaskallen. Er is helemaal niets te zien achter Jessica en toch werkt het bijzonder effectief. Of het lege pand in het algemeen. Het voelt als een doolhof met al die onbekende ruimtes, en de wetenschap dat ergens iets aanwezig is en met Jessica loopt te sollen, is beangstigend.
Het mysterie rondom haar vader en die sekte wordt langzaam uit de doeken gedaan. Dat gaat via een hoop waanbeelden en archiefmateriaal (waar geluid onder is gestopt zoals schreeuwende vrouwen en een voice-over die uitspreekt wat Jessica leest - hier komt het amateurisme weer naar boven). Op den duur vraag je je af waarom Jessica nog steeds denkt dat wat ze ziet er echt is.
Het is knap hoe Malum hier en daar zeer beklemmend weet te zijn, maar als geheel is het 't net niet. Het is waarschijnlijk wel een opstapje voor Anthony DiBlasi, want hij toont wel potentie met deze remake van zijn eigen speelfilm. Het is begrijpelijk waarom Clive Barker deze man onder zijn hoede heeft genomen, want de linkjes naar horrorfilms uit de jaren zeventig en tachtig zijn makkelijk gelegd.
Misschien is dit dus meer voor fans van horrorfilms die wat afwijken van de mainstream, zoals de films van John Carpenter die een cultstatus hebben verworven of giallo's. Er zitten wat knullige computereffecten in, maar voor de rest is alles praktisch gedaan - en dan ook goed, op één enkele scène na die herinnert aan de onthoofding uit De Lift. Even een beetje lachen om hoe suf het is mag best, want voor de rest is het best knap hoe goed ze roeien met de riemen die ze hebben.
