Hugh Bonneville kennen we het best als de charmante vader des huizes uit Downtown Abbey of de minzame vader die zich ontfermt over Paddington in de gelijknamige film. Dit familievriendelijke imago krijgt een flinke dreun door de thriller I Came By waarin de Brit een sadistische moordenaar vertolkt die in een geheime kelder mensen doodmartelt. Het is een moedige en vooral onverwachte zet van de acteur. Helaas maakt één zwaluw nog geen lente en dat is bij deze Britse thriller pijnlijk merkbaar.
De nogal vreemde titel komt van graffiti-artiesten Toby en Jay, die deze tekst achterlaten op de muren van woonkamers wanneer ze bij rijke burgers inbreken. Ook de alom gerespecteerde rector Hector is de sigaar, maar de twee anarchisten komen erachter dat deze man, die geroemd wordt voor zijn inzet voor vluchtelingen, binnenskamers een pervers monster is. Jay wil zich voortaan bekommeren om zijn zwangere vriendin, maar Toby wil deze schokkende waarheid aan de grote klok hangen, wat uiteraard niet zonder gevaar is.
Het is opvallend, en ook geen goed teken voor de toekomst, hoe zelden we op onze pagina's Netflix-films nog met meer dan drie sterren bekronen en hoe regelmatig daarbij het woord 'middelmatig' als eindconclusie wordt genoteerd. Vaak gebeurt dit met titels die op de affiche grote filmsterren hebben waardoor de verwachtingen net iets te hoog zijn, maar helaas komt dit ook omdat men met weinig tevreden is. I Came By is jammer genoeg in hetzelfde bedje ziek.
De enige reden waarom deze film in het geheugen zou kunnen blijven hangen, is de weergaloze vertolking van Bonneville, die er overduidelijk van geniet dat hij eens iets anders mag doen dan de zoveelste jofele oom spelen. Zijn angstaanjagende spel ondermijnt helaas wel dat van de rest. Kelly Macdonald (die je waarschijnlijk herkent uit Boardwalk Empire) is oersaai, terwijl George MacKay (de ster uit 1917) door zijn storende overacteren de geloofwaardigheid van zijn personage aan diggelen slaat waardoor hij ronduit begint te irriteren.
Naarmate de ware aard van de rector aan het licht komt, merk je dat regisseur Babak Anvari uit het horrormilieu komt. Ofschoon er maar weinig bloed aan te pas komt, haalt de Brits-Iraanse filmmaker zijn inspiratie uit de mainstream-martelporno. Helaas leunt ook hier weer alles op de schouders van Bonneville, wat verre van voldoende is. Ook het sociale aspect van deze thriller reikt niet verder dan het kortzichtige standpunt dat de rijken slecht zijn en de armen goed, waardoor deze invalshoek eveneens strandt als een gemiste kans. Of om het wederom met dat ene woord samen te vatten: I Came By is middelmatig.
I Came By is te zien bij Netflix.