Regie: Charlie McDowell | Scenario: Justin Lader, Andrew Kevin Walker | Cast: Jason Segel (Nobody), Jesse Plemons (CEO), Lily Collins (Wife), Omar Leyva (Gardener) | Speelduur: 92 minuten | Jaar: 2022

Windfall speelt zich af op een locatie die menig person zal doen verlangen naar een vakantie. Het vakantiehuis van een directeur bevindt zich op het prachtige platteland waar het fruit van de bomen te eten is en is van alle gemakken voorzien, van een zwembad tot een eigen buitenbioscoop. Helaas wordt die idylle verstoort door een overvaller die niet verwacht had dat de eigenaar en zijn vrouw op bezoek zouden komen. En dus houdt hij de twee vast tot hij van hen een gewenst bedrag krijgt en tijdens die gijzeling komen de barstjes in het huwelijk aan het licht.

Deze kleinschalige thriller heeft een verrassend vrolijke esthetiek. De zon staat aan de hemel, de omgeving is mooi en de muziek onderscheidt zich van generieke thrillerscores door zeker aan het begin een wat luchtige toon aan te slaan. Het is niet zo opvallend als een horrorfilm in het zonlicht zoals Midsommar, maar door deze aanpak weet Windfall wel een ander soort spanning aan te boren dan je vaak ziet in dit soort thrillers. Dit leidt tot een gevoel van realisme waardoor het, ondanks de onbetaalbare locatie toch relatief makkelijk is je voor te stellen in deze situatie te zitten.

Daarnaast werkt deze simpele en alledaagse esthetiek goed in combinatie met de manier waarop de personages worden neergezet. De kijker komt slechts kleine beetjes te weten over hun verleden. Gelukkig bedient de film zich niet van uitputtende flashbacks die de personages onnodig willen psychologiseren. De informatie die voortkomt uit hun gesprekken is genoeg om de oplopende spanning en frustratie geloofwaardig te maken.

De kritiek op de arrogantie van directeurs en andere rijke personen uit zich een enkele keer in wat onsubtiele conversaties, maar het spel van Jesse Plemons en Jason Segel voorkomt dat het te veel leidt tot karikaturen. Ook Lily Collins als de vrouw van de directeur weet de verandering die haar personage doormaakt overtuigend te brengen. En doordat er geen flashbacks zijn of uitgebreide uitleg over wat de personages precies drijft, kan de kijker zelf blijven nadenken over de uiteindelijke twist.

Het einde zal vanwege het plotselinge drama wellicht niet iedereen bekoren, maar omdat dit drama op een ingehouden manier wordt gebracht, valt het niet te veel uit de toon met de rest van het verhaal. Het geheel weet niet echt te beklemmen, maar Windfall mag alsnog een verdienstelijke film genoemd worden. De strakke regie en goede acteerprestaties staan garant voor een prima film. Misschien zorgt hij er niet voor dat je op het puntje van je stoel zit, maar verrassen met waar het op uitdraait doet hij vervolgens wel.

Windfall is te zien bij Netflix.