Het aantal superheldenfilms is zo groot geworden dat het steeds moeilijker wordt het geheel te overzien. De verschillende reboots die in korte tijd over het publiek zijn uitgestort (naast Spider-Man ook Hulk, Fantastic Four en Superman) maken het er niet inzichtelijker op. Je moet flink investeren om het overzicht tussen alle delen, personages, studiorechten, verhaallijnen en acteurs te bewaren. Inmiddels zijn we aanbeland bij het tweede deel van de tweede Spider-Man-reboot. Deze zou aanvankelijk fase 4 van het Marvel Cinematic Universe aftrappen, maar bleek later fase 3 te mogen beëindigen. Daarmee is de Infinity Saga, de eerste drie fases tezamen, voltooid.
Na de storm van het laatste Avengers-deel, volgden stilte en berusting. Dreigt collectieve superheldenmoeheid of laten we ons meevoeren richting nieuwe climaxen? Kennis van het uitputtende Endgame is in ieder geval wel handig voor een bezoekje aan Far From Home, want de film borduurt slim verder op eerdere gebeurtenissen. Het goede nieuws is dat de zin in Marvel al snel weer helemaal oplaait, al is het maar omdat dit nieuwe Spiderman-avontuur meer memorabele momenten telt dan zijn voorganger.
Marvel nam samen met Sony een risico door niet alleen de avonturen van de spinnenman voor een tweede keer te resetten, maar ook door Peter Parker een tiener te maken en zijn ontdekkingstocht naar zijn ware zelf te draperen rond zijn middelbareschoolperiode. Tom Holland is met zijn jeugdige voorkomen en dito stemgeluid geknipt voor de rol. Als jonge Peter Parker moet hij niet alleen de superheld zien uit te hangen, maar zit hij ook nog eens middenin zijn puberteit. Zijn beste vriend Ned en tante May zijn inmiddels op de hoogte van Peters dubbelleven.
Maar op school is de slimme jongen nog steeds het pispaaltje, vooral van een arrogante vlogger die een bewonderaar van uitgerekend Spider-Man is. Als er een schoolreisje naar Europa aankomt, adviseert May haar neef om toch maar zijn Spider-Man-pak mee te nemen. Voor het geval dat van pas komt. Dat wordt bewaarheid als Peter in Venetië in actie moet komen, omdat een enorm vernielzuchtig watermonster de stad terroriseert. Spider-Man krijgt hierbij hulp van de intergalactische nieuweling Mysterio die wereldwijd gevechten levert tegen gedrochten die zijn opgetrokken uit de vier elementen. Er wordt van alle kanten getrokken aan Peter Parker en er komt de last op zijn schouders te liggen om zichzelf te bewijzen als aanvoerder van de volgende generatie superhelden. Vooral opperbaas Nick Fury zit de jongen achter de vodden. Hem negeren is schier onmogelijk.
Wat deze derde reeks zo aantrekkelijk maakt is dat Spider-Man het ongemakkelijke van een puber - inclusief zijn verliefdheid op MJ - combineert met de heldhaftigheid van een superheld. Holland weet met de juiste mix van terughoudendheid en bravoure de rol wederom naar zijn hand te zetten. Meer dan het vorige deel leunt Far from Home op speciale effecten. Het ziet er weliswaar gelikt uit, maar vormt ook een te gemakkelijke uitweg uit plotmatige doodlopende straten. Alles draait om de vraag wat echt is en niet. Tijdens zijn missie om de elementen uit te schakelen komt Peter op het spoor van een illusionist die hem alles kan laten geloven wat hij wil. Het ene moment waant Peter zich in een kantoorgebouw, om even later te merken dat het allemaal nep was en hij in werkelijkheid in een gore kelder zit. Daarbij blijkt dat je niemand echt kunt vertrouwen.
Visueel bekeken bieden deze gezichtsbegoochelingen een podium voor de immense kuddes digitale kunstenaars die ze hebben vormgegeven, maar terugkerend regisseur Jon Watts kan zich hiermee uit elke situatie redden. In de meeste gevallen is dat toch een zwaktebod. Wel is de uit de computer getoverde Spider-Man ten opzichte van Homecoming fors verbeterd. Dit keer zien de scènes waarbij de spinnenman tussen de gebouwen heen zoeft er door de natuurlijkere bewegingen niet uit als een computerspel en gaan digitaal en vlees en bloed naadloos in elkaar over.
Amusant zijn de vele Europese locaties, want naast Venetië komen ook nog Berlijn, Londen en Praag voorbij. Helemaal leuk en lachwekkend, maar op de verkeerde manier wordt Spider-Mans minibezoekje aan Nederland aangestipt. Naast Jeroen van Koningsbrugge als voetbalsupporter zal menig Hollander in een scheur liggen om de wijze waarop een Nederlandse markt en het Nederlandse landschap zijn vormgegeven, uiteraard met molens en tulpen. Gefilmd in Tsjechië welteverstaan.
Far from Home, de eerste Marvelfilm zonder een cameo van de in november overleden geestelijk vader Stan Lee, brengt ons anders dan de titel suggereert dichter bij de persoon van Peter Parker. Daarmee vergeleken waren de interpretaties van Sam Raimi en Marc Webb afstandelijk, te veel door actie gedreven en te zelfverzekerd. Bij dit deel hoeft het zeker niet te blijven, maar ze mogen nog wel een paar jaar wachten.
