Terwijl Maggie Feller zich op het toilet van haar schoolreünie laat nemen door een oud-klasgenoot belandt haar zus Rose thuis in bed met de baas. Maggie kotst het kleinste kamertje onder, Rose voelt zich dolgelukkig omdat ze eindelijk weer een man aan de haak heeft geslagen. Zie daar het conflict waar In Her Shoes zowel zijn drama als humor vandaan haalt: twee zussen die verschillen als stilettos en instappers. Maggie is wild, Cameron Diaz en een beetje dom, Rose is professioneel, serieus en Toni Collette. Afgezien van hun achternaam is er maar één ding dat de twee gemeen hebben: hun schoenmaat.
Maar In Her Shoes heeft - hoewel dat een uiterst relatief begrip is binnen het chickflick-genre - pretenties, en dus is de schoenmaat een metafoor. Volgens Maggie is het zonde dat Rose haar Jimmy Choos eeuwig in de kast laat staan, terwijl ze juist zo verschrikkelijk mooi en hip zijn. Stiekem geldt hetzelfde natuurlijk ook voor Rose zelf, en dat heet diepgang.
De diepgang van een steunzool, dat wel, maar de intentie is er in ieder geval. Dat is ook wel het minste dat we mogen verwachten van L.A. Confidential-regisseur Curtis Hanson. Er wordt hard getracht de personages naar een hoger plan te tillen. Niet alleen met steunzolen, maar vooral met Shirley MacLaine. Zij speelt, zoals altijd op uitstekende wijze, de verloren gewaande grootmoeder van de twee kibbelende kleindochters. Na de meer komische eerste helft verplaatst de film zich van het druilerige Philadelphia naar het zonnige Florida, waar een groep bejaarden hun laatste dagen uitzont.
Nadat de twee zussen hun obligate ruzie hebben gehad vertrekt Maggie naar haar oma, en wat is een betere omgeving om jezelf echt te leren kennen dan de bejaardenbingo? Langzaam leert ze dat nadenken ook wel zo zijn voordelen heeft, terwijl Rose thuis ineens zeeën van tijd overhoudt en ook eens voor zichzelf kan beginnen te denken. Hanson neemt zijn twee hoofdpersonages behoorlijk serieus, maar het uitdiepen van personages als deze is vechten tegen de bierkaai. De scène waarin de ontiegelijk dyslectische Maggie een semi-stervende bejaarde probeert voor te lezen en zich met steeds meer enthousiasme door de tekst heen worstelt is ongetwijfeld goed bedoeld, maar ontstijgt nauwelijks het niveau van een bovengemiddelde Gilmore Girls-aflevering. Gelukkig zijn daar de bejaarden, die veel grover worden geschetst dan de zusjes, en dientengevolge veel interessanter, grappiger en sympathieker zijn.
Mede door hen kan In Her Shoes je misschien best een plezierig avondje bezorgen. Het acteerwerk is consequent goed, en doordat de twee hoofdpersonages zo ver uit elkaar liggen kan iedereen zich wel met één van de stereotypen indentificeren. Af en toe zijn er geïnspireerde momenten, zoals wanneer Rose haar schoenenpassie uitlegt. Helaas is In Her Shoes uiteindelijk toch te oppervlakkig voor een echt sterk drama, en te pretentieus voor een lekker smeuïge chickflick. Om een schoenenmetafoor te gebruiken: een stijlvolle stiletto, maar de kauwgum waarmee de afgebroken hak vastgeïmproviseerd is druipt er wel erg opvallend tussenuit.
