De desperate housewives van Net 5 zijn niet de enige wanhopige Amerikanen in suburbia. Scenarioschrijver Alan Ball (Six Feet Under, True Blood), die doorbrak met het onovertroffen American Beauty, keert met zijn eerste geregisseerde film, gebaseerd op de gelijknamige roman van Alicia Erian, terug naar deze nette buitenwijken. Hier lijkt enkel ruimte voor de mannelijke en vrouwelijke variant van Annie M.G. Schmidts karakter Mevrouw Helderder. Minder dan perfect te zijn is ontoelaatbaar. Het meisje om wie het allemaal draait, de dertienjarige Libanees-Amerikaanse Jasira, belandt door haar verkeerde mentaliteit bij haar gescheiden vader in Houston om te worden omgetoverd tot een proper Aagje. Ze is echter het levende bewijs dat je ook in de modelwijken van Houston nog steeds erg dirty kan worden.
Towelhead is een bijna sprookjesachtige vertelling over een allerminst sprookjesachtig onderwerp: de weg naar seksuele volwassenheid van een jong meisje in een tijd waarin velen seks zien als snack tussendoor; even scoren. De achttienjarige actrice Summer Bishil speelt met verve de onhandige dertienjarige Jasira die, nadat haar stiefvader haar schaamhaar scheert, door haar jaloerse moeder wordt gedwongen bij haar Libanese vader Rifat te gaan wonen. De wijk waarin hij woont, bestaat uit gemillimeterde gazons, huizen als blokkendozen zoals alleen kleuters die tekenen en akelig fier in de wind wapperende Amerikaanse vlaggen. Haar vader bekommert zich enkel om zichzelf en om wat anderen, voornamelijk die achterlijke Amerikaanse buurtbewoners, van hem denken.
Jasira is op zichzelf aangewezen. Haar dagelijkse beslommeringen bestaan uit het oppassen op buurjongen Zack, die haar voor theedoekhoofd uitscheldt, en uit het maken van haar schoolwerk. Totdat ze samen de Playboy van zijn vader ontdekken. Een geheel nieuwe fantasiewereld ontvouwt zich voor Jasiras ogen, een wereld van sensuele vrouwen en genot. Hieraan komt een abrupt einde wanneer Zacks vader, Mr. Vuoso, hen betrapt en erop zinspeelt dat Jasira echt een héél mooi meisje is. Langzaam maar zeker wordt hij, net als Lester Burnham uit American Beauty, echt verliefd op haar en zij toch ook wel een beetje op hem. Een verboden liefde waarbij hij als volwassen man de grens van sociale normen en waarden overschrijdt. In Amerika liet het publiek Towelhead links liggen. De reden volgens Ball: over het tonen van vrouwelijke seksualiteit wordt er heel preuts gedaan, en al helemaal als de vrouw in kwestie nog maar een meisje van dertien is. Als de jongen vijftien is, zoals in The Reader met Kate Winslet in de hoofdrol, is het geen probleem en wint de film zelfs Oscars.
Mr. Vuoso wordt gespeeld door Aaron Eckhart die in The Dark Knight zowel aan de knappe Harvey Dent als de verknipte Two-Face gestalte gaf. Deze hit deed Eckharts bekendheid rijzen, maar zijn rol in het eerder verschenen Towelhead is werkelijk adembenemend. Zijn ingehouden acteerwerk (vooral steelse blikken en subtiele aanrakingen) maakt van Mr. Vuoso een begerende man die écht liefheeft. Dat hij minimaal twintig jaar ouder is dan Jasira en door zijn handelen in de categorie pedofiel belandt, maakt de kwestie dan ook een stuk complexer. Behalve Mr. Vuoso heeft Jasira ook nog te stellen met een aantal andere personages, zoals de bemoeizuchtige, maar vooral lieve en zwangere Melina, haar discriminerende, overbeschermende, egoïstische en bij vlagen homo-achtige vader en haar Afrikaans-Amerikaanse schoolvriendje Thomas.
Towelhead is een veelluik dat niets zwart-wit ziet. De film gaat onder andere over kindermisbruik, maar waagt zich niet aan het netjes afbakenen van goed en slecht. Zoals Ball zegt: Ik denk dat niemand wakker wordt met het idee: weet je wat, vandaag ga ik iets slechts doen. Ik ga een kind verkrachten. Ik denk dat het niet zo simpel is. Mensen doen dingen om gecompliceerde redenen. Mensen kunnen monsterlijk zijn, maar dat wil niet zeggen dat we ze ook als monsters moeten behandelen. En te doen alsof het hebben van seks met minderjarigen niet bestaat, is één van de redenen dat het juist blijft bestaan.
Towelhead is tegelijkertijd dramatisch, onderhoudend, lief én tragisch. Alan Ball heeft met deze film puik werk afgeleverd waarmee hij niet onderdoet voor regisseur Sam Mendes die zijn American Beauty-scenario verfilmde. American Beauty en Towelhead ademen redelijk dezelfde sfeer uit qua verhaal, mise-en-scène en cinematografie. Towelhead is echter rauwer, meer gecontextualiseerd en minder geïdealiseerd. Waar Lester Burnham wist waar zijn grenzen lagen, is Mr. Vuoso compleet het spoor bijster en Jasira nog maar een kind dat niet beter weet. Een absolute aanrader voor alle American Beauty-fans, voor cinefielen bij wie niet het popcorngevoel overheerst en voor filmkijkers die zich niet laten afschrikken door een film met (een soms confronterende) inhoud.
