If you believe in God, you have to believe in the devil, prijkt op de poster van . Een aardige redenering, vooral omdat het hoofdpersonage in deze film aanvankelijk als een schaamteloze oplichter wordt gepresenteerd. Met behulp van onzichtbare draadjes en geluidsopnames doet dominee Cotton Marcus zijn kerkgangers geloven dat ze door de duivel bezeten zijn, om vervolgens een exorcisme op hen uit te voeren. Zelf heeft de dominee het kerkelijke geloof al lang achter zich gelaten, maar met die nepperij kan hij in elk geval zijn gezin onderhouden. Dat de duivel zijn ongeloof aan het rammelen brengt, komt natuurlijk niet als een verrassing.
Op een dag belandt een brief van de familie Sweetzer op het bureau van Marcus. Precies zoals de breedlachende charlatan had verwacht, gedraagt de dochter van het gezin zich vreemd en wordt s nachts het vee op onverklaarbare wijze om zeep geholpen. Niets meer dan een routineklus, zo denkt Marcus. Met een documentaireploeg reist hij af naar het huis van de familie om filmopnames te maken van zijn laatste duiveluitdrijving. Op een warm onthaal hoeven ze echter niet te rekenen, want vader Louis twijfelt er geen moment aan dat zijn dochter door de duivel bezeten is. Nadat Marcus met zijn lijst van listige trucjes een exorcisme in scène heeft gezet, is de familie hem dankbaar en lijkt de rust wedergekeerd. Niets is echter minder waar, want het meisje gedraagt zich in de daarop volgende dagen nog altijd vreemd.
speelt zich voor het grootste gedeelte af in het landelijke deel van Louisiana, dat met donkere bossen en bouwvallige boerenschuurtjes een perfecte broedplaats blijkt voor bijgeloof en religieus fanatisme. Lokale bewoners geloven dat de duivel hier voet aan de grond heeft gekregen. Toegegeven: bij het zien van dit godverlaten oord zal zelfs de meest sceptische kijker daarom best kunnen geloven dat de poorten van de hel hier zo nu en dan wagenwijd openstaan. In combinatie met de onheilspellende titel zal het bloed daarom sneller gaan stromen bij fans van het horrorgenre. Helaas heeft regisseur Daniel Stamm veel te vaak moeite met het opbouwen (en vasthouden) van spanning en blijft de griezeligheid slechts beperkt tot een aantal scènes.
In één van die scènes pakt het bezeten meisje zelf de camera op om haar nachtelijke wandeling vast te leggen. Want net als recente horrorfilms als en , is óók gefilmd met handheldcameras, waarmee weer eens een gooi wordt gedaan naar semirealisme. Stamm maakt daar echter een gekunsteld geheel van: camerastandpunten passen vaak niet bij de documentaireachtige stijl van de film en het gebruik van muziek doet afbreuk aan het beoogde realisme.
Jammer, want de grotendeels onbekende cast overtuigt namelijk wél. Acteur Patrick Fabian speelt dominee Cotton Marcus, een personage dat gaandeweg interessanter wordt, omdat zijn praktijken helemaal niets uithalen tegen het kwaad. Actrice Ashley Bell geeft op haar beurt geloofwaardig gestalte aan het bezeten meisje. Helemaal onbekend is ze niet met die duivelse bezetenheid, want ze speelde onder meer al de rol van Abigail Williams (die meent dat Satan haar aanzet tot wandaden) in een theaterbewerking van .
De makers weten met hun publiek echter te weinig angst aan te jagen, ondanks het lugubere gegeven. Richting het einde lijkt het alsof de makers de kijker een compensatie willen bieden voor de trage opstart. Een duister ritueel moet het klapstuk van de film worden, maar de afwikkeling lijkt eerder op een mengsel van jatwerk uit , en (in veel mindere mate) . Misschien dat die films nog eens een kijkbeurt verdienen, want de samenvoeging die hieruit ontstaat, is iets dat je toch vrij snel je gedachten uitdrijft.
